อีกครั้งกับธงแห่งความเศร้า
ที่มาบิดเบือนขอบฟ้า
และเพลงสรรเสริญที่เต็มไปด้วยพิษ
ติดอยู่ในโน้ตเพลงเดิมๆ
ใบหน้าใหม่ๆ ท่าทางใหม่ๆ
แต่คำพูดเรารู้จักดี
เปลี่ยนความไม่รู้เป็นความเกลียดชัง
และความระแวงเป็นการปฏิเสธ

เมื่อไม่กี่ปีที่ผ่านมา
เราพูดถึงมันเหมือนกับความโกลาหล
ตอนนี้เราชินกับคะแนน
ของฟาสซิสต์ 2.0
การสูญเสียความหมายจากเหนือจรดใต้
ยุโรปค่อยๆ ปิดตัวลง
ฉันเทหมึกแห่งความกังวลออกมา
ฉันไม่สามารถเบือนสายตาได้

ในเส้นเลือดของฉันมีแม่น้ำทาจ
ในเส้นเลือดของฉันมีทะเลบอลติก
มีความฝันมากมายเท่ากับชายฝั่ง
มีสำเนียงมากมายเท่ากับจังหวะ
แม้ว่าฉันจะจ้องมองแค่ดวงจันทร์
และฟังแค่เสียงมหาสมุทร
ฉันเห็นคลื่นสีน้ำตาลมากเกินไป
ผ่านหน้าต่างตรงหน้า

(ตรงหน้า) ฉันเห็นข่าว, การสำรวจ
และความโกรธที่ถูกดูหมิ่น
ฉันเงี่ยหูฟังความโกรธ
เงี่ยหูฟังหัวใจที่แน่น
กับสิ้นเดือนที่เป็นไปไม่ได้
และความฝันที่สูญหาย
แต่ไม่ควรพุ่งเป้าผิด
มันคือระบบทั้งหมดที่พังทลาย

ฉันอยากเชื่อในความต้านทาน
ในทุกที่, ทุกเวลา
เผชิญหน้ากับการโกหก, ความรุนแรง
กับความสับสนที่แผ่ขยาย
ฉันอยากเดินกับเพื่อนๆ ของฉัน
โดยไม่รู้สึกกลัวทุกที่
โดยไม่กลัวเสียงรองเท้าบูท
จากอดีตที่คอยจ้องเรา

ในเส้นเลือดของฉันมีแม่น้ำทาจ
ในเส้นเลือดของฉันมีทะเลบอลติก
มีความฝันมากมายเท่ากับชายฝั่ง
มีสำเนียงมากมายเท่ากับจังหวะ
แม้ว่าฉันจะจ้องมองแค่ดวงจันทร์
และฟังแค่เสียงมหาสมุทร
ฉันเห็นคลื่นสีน้ำตาลมากเกินไป
ผ่านหน้าต่างตรงหน้า

ในเส้นเลือดของฉันมีแม่น้ำทาจ
ในเส้นเลือดของฉันมีทะเลบอลติก
มีความฝันมากมายเท่ากับชายฝั่ง
มีสำเนียงมากมายเท่ากับจังหวะ
แม้ว่าฉันจะจ้องมองแค่ดวงจันทร์
และฟังแค่เสียงมหาสมุทร
ฉันเห็นคลื่นสีน้ำตาลมากเกินไป
ผ่านหน้าต่างตรงหน้า
ตรงหน้า
ตรงหน้า
ตรงหน้า
ตรงหน้า
ตรงหน้า
ตรงหน้า
ตรงหน้า
ตรงหน้า
ตรงหน้า
ตรงหน้า

CONSULTER LES PAROLES ORIGINALES