เขาเป็นเด็กน้อย, เด็กหนุ่มจากปารีส,
ครอบครัวเดียวของเขาคือแม่ของเขา.
หญิงสาวที่ยากจนดวงตาโตเศร้า
จากความเศร้าโศกและความยากจน.
เธอชอบดอกไม้, โดยเฉพาะกุหลาบ,
และเด็กน้อยที่รัก, ในวันอาทิตย์
เขานำกุหลาบขาวมาให้
แทนที่จะซื้อของเล่น.
เขากอดเธออย่างอ่อนโยน,
เขาพูดขณะที่เขามอบให้:

ซ้ำ :
วันนี้วันอาทิตย์
นี่, แม่ที่รักของฉัน,
นี่คือกุหลาบขาว,
ที่หัวใจของคุณชอบมาก
ไป, เมื่อฉันโตขึ้น
ฉันจะซื้อจากพ่อค้า
กุหลาบขาวทั้งหมดเหล่านี้
สำหรับคุณ, แม่ที่รัก....

ในฤดูใบไม้ผลิสุดท้าย โชคชะตาอันโหดร้าย
มาเยือนหญิงงานโรงงานผมบลอนด์,
เธอป่วย, และสำหรับโรงพยาบาล
เด็กน้อยเห็นแม่ของเขาจากไป.
ในเช้าวันเมษายน, ท่ามกลางนักเดินทาง
ไม่มีเงินสักบาทในกระเป๋า
ในตลาด, เด็กน้อยสั่นคลอนอย่างน่าสงสาร
ขโมยดอกไม้บางชนิดอย่างลับๆ
พ่อค้าดอกไม้ที่เห็นเขา,
เขาก้มหัวและพูดกับเธอ:

ซ้ำ :
วันนี้วันอาทิตย์
และฉันกำลังจะไปเยี่ยมแม่
ฉันเอากุหลาบขาวเหล่านี้ เธอชอบมาก
บนเตียงขาวเล็กๆ ที่นั่น เธอกำลังรอฉัน,
ฉันเอากุหลาบขาวเหล่านี้
สำหรับแม่ที่รักของฉัน.

พ่อค้าที่ประทับใจพูดกับเขาอย่างอ่อนโยน:
"เอาไปเถอะ, ฉันให้เธอ"
เธอจูบเขา, และเด็กน้อยก็ออกไป,
รู้สึกยินดีที่ได้รับการอภัย.
แล้วที่โรงพยาบาล, เขาวิ่งเข้าไป
เพื่อมอบดอกไม้ให้แม่ของเขา.
แต่เมื่อเห็นเขา, พยาบาลบอกเขา:
"คุณไม่มีแม่อีกต่อไป"
และเด็กน้อยก็คุกเข่าลง
ตรงหน้าเตียงขาวเล็กๆ:

ซ้ำ :
วันนี้วันอาทิตย์,
นี่, แม่ที่รักของฉัน,
นี่คือกุหลาบขาว
คุณที่รักมันมาก!
และเมื่อคุณจากไป
ไปยังสวนใหญ่ที่นั่น
กุหลาบขาวสวยเหล่านี้คุณจะพาไป!

VIEW ORIGINAL LYRICS