ගෙතෙන රාවෙට රූටනා බඳ
නිතඹ සටනට සැරසෙනා වග
සඳක් නැති යම රවීගෙන් සුව..
විඳින අඟනට බඳිමි පෙම් මම...

සිහින් ඉගටිය...ලාලිතේ කල
ලැම හසුන් කැටයමින් ඔප කල
සංක්‍ර රාශික කුජ අමෝරිත
රකෂ හෙළ ලෙය කැකෑරිණි සිත..

මන්ත්‍ර ස්ත්‍රෝත වශී කණ්ඩ
සක්වල දෙව් රැකවල් සිඳ...
නුඹේ මතක පිළිරැව්දෙන
නහර පුරා දිවෙන රතඹ
නග්න සිරුර මත විහිදෙන
රකුසු ඇසින් මාන බලන
උඹේ බසට වසඟ වුණා
මටත් නොදැනී එදිනේ මම
චාටු වදන් මට කියමින්p
වින කැටුවා උඹ එදාම..
විහිදිණු ලේ නහර පුරා
විස තැවරුවා නුඹ මනාව...
නෙත් දිය රූරා වැටේවී
මතක් වීලා නුඹේ රුවට
කාමයේ ගිනිදැවුණු චිතකේ
බේරී ආ මෙඩූසා මම..

දීප ලෝහිත කාච ස්නේහය...
ළය පලා ආ රුහිරු වැගරිණ..
දමන වශියෙන් නළතම සිඹ...
ස්නේහ ගමනින් රඟයි නුඹ අද