ඉතින් ආදරේ පතා ලතැවුනේ ඔබේ නමින්
සිතින් වේදනා දිදී මියැදුණේ
එදත් මාරුතේ වගේ සලවුණේ ඔබේ වදන්
රැලිත් සාගරේ පවා හඬවමින්

වසන්තය මං
සොයා ඇවිදින්
බලා ඉන්නම්
නුඹේ අසලින්

අනන්තය දැන්
අහිංසක මං
හඬා වැටෙමින්
දරා ඉන්නම්

කළුවර රැයට නුඹ ගෙනෙන ගින්දර
ඇවිලෙන මගේ සයනේ උඩම වැතිරෙන
ලිහෙන රෑ සළුවෙ වේදනා

අරන් ඇවිත්
අදත් බලෙන්
නුඹේ අයතිවාසිකම්
රංගනේ අවසන් නොවේ
පාළුවේ එළිවන පැයේ

පණ මේන් අදරෙයි තාමත් එක සේ
කෙලෙසද මේ පව රැයෙන් ගෙවෙන්නේ
දර දඬු කම් තාමත් ඉවසන්නේ
නුඹ මගෙ කටු අකුලයි රත්තරනේ


මේ රඟ මඩලේ
අපි අතරේ
ගැටුනේ ජීවිතේ
නෑ පසු තැවුනේ
මග හැරුනේ
ආදරේ