เธอเป็นนักเรียนมัธยมปลายประเภทหนึ่ง
ที่หลงทางเล็กน้อยและอยู่ในมุมของเธอ
นั่งอยู่ท้ายห้องเสมอ
ไม่ค่อยสบายใจในรองเท้าของเธอ
แน่นอนว่าเราต่างค้นหาตัวเองในวัยนั้น
แต่ความเยาว์วัยก็มีไว้เพื่อสิ่งนั้น
เธอหลบหนีไปในเพลง
เพื่อการหลบหนีและความตื่นเต้น
แล้ววันหนึ่งเธอได้ค้นพบ
พลังของภาษาของ Prévert

เธอจมอยู่ในการศึกษา
เพื่อบรรเทาความกังวล
ของคนที่จ่ายค่าเช่าให้เธอ
เหมือนลูกบอลที่ต้องส่งกลับ
วัยรุ่นกำลังจะผ่านไป
วิทยาศาสตร์ยังคงอยู่ในกระเป๋าเป้ของเธอ
แต่ความหลงใหลของเธอคือการเขียน
ลายมือเล็กๆ และการขีดฆ่า
และเธอเขียนบทกวีของเธออย่างลับๆ
แน่นอนในภาษาของ Prévert

เธออาจจะติดอยู่ในสำนักงาน
ไม่สบายใจในเสื้อผ้าของเธอ ไม่สบายใจในผิวของเธอ
ที่ไม่เคยกล้าหาญ
ปิดประตูโดยไม่หันกลับมา
วันหนึ่งเธอได้คว้าโอกาสของเธอ
ด้วยความไร้กังวลที่พอเหมาะ
เพื่อไม่ให้จบลงด้วยความขมขื่นและแก่เฒ่า
แต่มีความเสียใจมากมายในดวงตา
ระหว่างความอ่อนโยนและความโกรธ
เธอร้องเพลงในภาษาของ Prévert

และวันนี้มันคืองานของเธอ
ทุกดวงดาวเรียงตัวกัน
เมื่อเธอคิดถึงนักเรียนมัธยมปลาย
เธอคงไม่เดิมพันชะตากรรมของเธอ
แต่เพราะสิ่งที่เธอชอบคือดนตรี
ไม่ใช่สถิติที่น่ารำคาญของพวกเขา
ไม่ว่าเสียงในขณะนั้นจะเป็นอย่างไร
เธอเดินข้างๆ อย่างสงบ
และเธอรู้สึกอิสระเหมือนอากาศ
เสมอในภาษาของ Prévert

และเธอรู้สึกอิสระเหมือนอากาศ
เสมอในภาษาของ Prévert

CONSULTER LES PAROLES ORIGINALES