Die goudstad ligte brand so helder
Terwyl die winter wind so droewig huil
En daar staan 'n moeder met haar kindjie
Hul moet daar in die vlakte skuil

Haar man het haar so sleg behandel
Hy het haar bitterlik geslaan
Toe sy vir hom die rede vra
Word sy die huis uit weg geja

Geen herberg kon hul êrens vind nie
In die goudstad ryk en o so groot
En voor die klok twaalfuur geslaan het
Was die kindjie reeds van koue dood

Sy het die klere van haar liggaam
Om die tere kind se lyf gevou
En so het sy ook daar gesterwe
Met haar arms oor haar kind gehul

Die sneeu en koue word al erger
Die wind waai dwarrels heen daarom
Daar was niks meer van hul te sien nie
Net 'n sneeuman stil lê oor die grond

Hier is 'n les vir elke man nou
Om sy vroutjie altyd te waardeer
Want voor die ander dag se sonskyn
Was hul altwee veilig by die Heer

Ja, voor die ander dag se sonskyn
Was hul altwee veilig by die Heer