ਹੋ ਜਿਨੇ ਲਾਲ ਪਰੀ ਨਾ ਪੀਤੀ ਬਈ ਰੰਨ ਕੁੱਟ ਕੇ ਸਿਦੀ ਨਾ ਕਿਤੀ
ਨਾਲੇ ਨਸ਼ਾਂ ਪਾਣੀ ਨਾ ਪਿਣਾ ਉਸ ਭੜੂਏ ਦਾ ਦੱਸ ਕਿ ਜਿੰਨਾ
ਹੋ ਕੰਢਾ ਖਿਚੇਯਾ ਨਾ ਜਿਹਨੇ ਭੈਣ ਦੀ ਨਨਾਣ ਦਾ
ਓ ਵੈਲੀ ਕਾਹਦਾ, ਕੌੜੀ ਹੈ ਜਹਾਂ ਦਾ
ਓ ਵੈਲੀ ਕਾਹਦਾ, ਕੌੜੀ ਹੈ ਜਹਾਂ ਦਾ
ਕੌੜੀ ਹੈ ਜਹਾਂ ਦਾ, ਕੌੜੀ ਹੈ ਜਹਾਂ ਦਾ

ਅਦੀ ਰਾਤ ਘਰੇ ਤੂ ਵੜ-ਦਾ ਵੇ ਕੱਡ ਦਿੱਤਾ ਦਿਵਾਲਾ ਘੱਰ ਦਾ
ਜੱਮ ਕੇ ਧਰ ਲੇ ਦਰਜਨ ਨਿਆਣੇ ਨੰਗ ਤਰੰਗੇ ਭੂਖਨ ਪਾਣੇ
ਪੁਛਯਾ ਨਾ ਹਾਲ ਕਦੇ ਤੂੰ ਸਮਾਨ ਦਾ ਕਰਦਾ ਇਹ ਗੰਡਾਸੀ ਤਿੱਖੀ ਤਿਹ-ਖਾਣੇ ਦਾ
ਨੀ ਨਿਤ ਕਰਦਾ ਇਹ ਗੰਡਾਸੀ ਤਿੱਖੀ ਤਿਹ-ਖਾਣੇ ਦਾ
ਤਿਹ-ਖਾਣੇ ਦਾ, ਹਾਏ ਤਿਹ-ਖਾਣੇ ਦਾ

ਹੋ ਜਿਹੜਾ ਰੰਨ ਲਾਡਲੀ ਰਖੂ ਓ ਕਿ ਜੱਗ ਤੋਂ ਖੱਟੀ ਖੱਟੂ
ਜੇ ਤੀਵੀਂ ਰੁੱਸ ਕੇ ਤੁੱਰ ਜੇ ਪੇਕੇ ਖਾਲੀ ਕਰ ਦਿਏ ਸਾਰੇ ਠੇਕੇ
ਹੋ ਅੱਖ ਦੀ ਰਮਝ ਜਿਹੜਾ ਨਹੀਂ ਪਛਾਣ ਦਾ
ਓ ਵੈਲੀ ਕਾਹਦਾ, ਕੌੜੀ ਹੈ ਜਹਾਂ ਦਾ
ਓ ਵੈਲੀ ਕਾਹਦਾ, ਕੌੜੀ ਹੈ ਜਹਾਂ ਦਾ
ਕੌੜੀ ਹੈ ਜਹਾਂ ਦਾ, ਕੌੜੀ ਹੈ ਜਹਾਂ ਦਾ

ਦੱਸਾ ਕਿ ਕਰਤੂਤ ਵੇ ਤੇਰੀ ਰੱਖ ਤੀ ਗਿਹਣੇ ਗੱਠੜੀ ਮੇਰੀ
ਫਿਰਦਾ ਭੇਦ ਕਿਸੇ ਦੀ ਤਕਰੀ ਖਾ ਗੇਯਾ ਵੇਚ ਨਾਈਆਂ ਦੀ ਬਕਰੀ
ਵੱਟਾ ਸੱਟਾ ਕਰ ਅਯਾ ਮਾਝ ਗਾਣੇ ਦਾ
ਕਰਦਾ ਇਹ ਗੰਡਾਸੀ ਤਿੱਖੀ ਤਿਹ-ਖਣੇ ਦਾ
ਨੀ ਨਿਤ ਕਰਦਾ ਇਹ ਗੰਡਾਸੀ ਤਿੱਖੀ ਤਿਹ-ਖਾਣੇ ਦਾ
ਨੀ ਤਿਹ-ਖਣੇ ਦਾ, ਹਾਏ ਤਿਹ-ਖਣੇ ਦਾ

ਹੋ ਡਾਂਗ ਉੱਤੇ ਵੈਲੀ ਦਾ ਡੇਰਾ ਨੀ ਕਢ ਲੈ ਲਾਲ ਮਾਈ ਦਾ ਜਿਹੜਾ
ਓ ਘੁਗਿਯਾਂ ਪੈਣ ਪੱਟਾਂ ਵਿਚ ਮੇਰੇ ਨੀ ਘੁਲਣਾ ਤਾਰੇ ਨਾਲ ਸਵੇਰੇ
ਓ ਲੱਗ ਜੁ ਗਾ ਪਤਾ ਸਾਡੇ ਮਾਨ ਤਾਂ ਦਾ
ਓ ਵੈਲੀ ਕਾਹਦਾ, ਕੌੜੀ ਹੈ ਜਹਾਂ ਦਾ
ਓ ਵੈਲੀ ਕਾਹਦਾ, ਕੌੜੀ ਹੈ ਜਹਾਂ ਦਾ
ਕੌੜੀ ਹੈ ਜਹਾਂ ਦਾ, ਕੌੜੀ ਹੈ ਜਹਾਂ ਦਾ

ਬਿੜ-ਦੀ ਕੌਡੇ ਖੜਕਣ ਹਡੀਆਂ ਵੈ ਕਿਊ ਫੜਾ ਮਾਰ ਦੈ ਵੱਡੀਆਂ
ਤੂ ਚਮਕੀਲੇ ਦੀ ਰੀਸ ਕਰਦਾ ਓ ਤਾਂ ਘਰੇ ਸਬੱਬੀਂ ਵੱੜ-ਦਾ
ਕਖ ਨਾਹੀ ਓਂ ਪੱਲੇ ਪਾਣੀ ਚ ਮਧਾਣੀ ਦਾ
ਕਰਦਾ ਇਹ ਗੰਡਾਸੀ ਤਿੱਖੀ -ਤਿਹ ਖਣੇ ਦਾ
ਨਿੱਤ ਕਰਦਾ ਇਹ ਗੰਡਾਸੀ ਤਿੱਖੀ -ਤਿਹ ਖਣੇ ਦਾ ਨੀ