ใช่ ใช่ ที่รัก
ใช่ ใช่ ที่รัก ที่รัก
Nikoumouk bébé, ที่รัก
1998

ตอบสนองให้ได้ทุกวิถีทาง คุณไม่รู้สึกถึงกลิ่นกำมะถันเหรอ?
มันคือการหายใจของความเป็นปัจเจกชน มันทำให้ฉันบ้า
ไม่มีอะไรที่ทำได้ ภาระของมนุษย์นั้นหนักเสมอ
ไม่ว่าจะเป็นยุคไหน ความทุกข์ยากไม่มีวันดี
มันอยู่ที่นั่นเสมอในสถานการณ์ที่คล้ายคลึงกัน
ซ่อนตัวอยู่ในที่เดิมๆ ทุกยุคทุกสมัย มันเป็นพันปี
ไม่ถึงเวลาที่เราจะยุติการครองราชย์นี้หรือ?
ถึงเวลาที่จะมองไปไกลกว่านี้สำหรับผู้ที่ชีวิตถูกทำร้าย
นักการเมืองบอกว่าอยู่ในพื้นที่ มันดี
แต่ไกลเกินไป โกงใหญ่ จากชีวิตประจำวันจริง
สำหรับพวกเขาไม่มีไฟ มันไม่เหมือนคนอื่นที่อยู่ในความคาดหวัง
บ้าเอ้ย ใครเอาความทุกข์ยากใส่ในรายการรอคอยยาวนี้?
ไม่มีใครมีสิทธิ์ ต้องห้ามความทุกข์ยาก
ทุกวิถีทาง ต้องเลือกข้าง กำจัดความหน้าซื่อใจคด
มันไม่ง่าย โดยเฉพาะก่อนเทศกาล
เราชอบรอให้มันเย็นชา ไม่รู้สึกเพราะมันไม่ใช่ปัญหาของเรา
ฉันไม่มีคำพูดที่ฉลาดเพื่อแสดงสิ่งที่มันมีกลิ่น สิ่งที่ฉันรู้สึก
แต่คนรู้ พวกเขารู้แน่นอน

อย่าถามฉันว่าตอนนี้กี่โมง
คุณสามารถมาที่ละแวกบ้านของฉันได้
อย่า-อย่าถามฉันว่าตอนนี้กี่โมง
คุณสามารถมาที่ละแวกบ้านของฉันได้
อย่า-อย่าถามฉันว่าตอนนี้กี่โมง
คุณสามารถมาที่ละแวกบ้านของฉันได้
อย่า-อย่าถามฉันว่าตอนนี้กี่โมง
คุณ-คุณสามารถมาที่ละแวกบ้านของฉันได้

นานมาแล้วที่ฉันไม่ถามตัวเองอีกต่อไป
ว่ารัฐจะทำอะไรได้ในวันที่จำนวนคนถูกกีดกัน
จะหนักขนาดนั้น ที่แม้แต่ในเขต 16
ทางเท้าจะมีกลิ่นปากไม่ดี
อย่างไรก็ตาม นอนหลับให้สบาย
ฤดูหนาวจะโหดร้าย พวกเขาจะน้อยลงในเดือนเมษายน
และไม่ว่าอย่างไร ตั้งแต่เมื่อไรรัฐบาลดูแลคนที่ตาย?
มันไม่ใช่เวลา ไม่ใช่ เวลานี้คือการฟื้นฟูฝรั่งเศสของพวกเขา
แม้ท้องว่าง คุณต้องคิดถึงมัน
ทุกวัน เด็ก ในคอนกรีตของตึกสูง
สำหรับผู้ที่โชคดีมีสี่กำแพงรอบตัว
แต่เรารออะไรอยู่ที่จะจุดไฟ?
แค่รอให้มีคนมากขึ้น
เพราะมีคนบ้ามากกว่า
กลิ่นอาหาร
ในย่านของผู้ที่ทุกข์ทรมาน
มีกลิ่นกำมะถัน

อย่าถามฉันว่าตอนนี้กี่โมง
คุณสามารถมาที่ละแวกบ้านของฉันได้
อย่า-อย่าถามฉันว่าตอนนี้กี่โมง
คุณสามารถมาที่ละแวกบ้านของฉันได้
อย่า-อย่าถามฉันว่าตอนนี้กี่โมง
คุณสามารถมาที่ละแวกบ้านของฉันได้
อย่า-อย่าถามฉันว่าตอนนี้กี่โมง
คุณสามารถมาที่ละแวกบ้านของฉันได้

คุณเห็นไหมว่าคนฝรั่งเศสปิดจมูกเมื่อเผชิญกับความเร่งด่วนที่เกิดขึ้น
จากความเน่าเปื่อยที่เป็นชานเมืองรอบๆ ปารีส
และมันเป็นเรื่องปกติที่คนมีแต่ถนนในหัว
ให้ความสำคัญกับหลอดลมเล็กๆ ของพวกเขามากกว่า
เสียหายจากมลพิษของพวกเขา ความก้าวหน้าที่เลือกสรร
มันเหมือนกับการรอคอยหายนะเพื่อให้มันเกิดขึ้น
ไม่มีการแก้ปัญหา เพดานของฉันยังคงเป็นพื้นของคุณ
นั่นคือสิ่งที่คุณจะเห็นในตาของผู้ที่ไม่มีที่อยู่
มีกลิ่นกำมะถันใหญ่และมันทำให้ฉันบ้า
มีกลิ่นกำมะถันใหญ่และมีคนมากมายที่ทุกข์ทรมาน
ยังมีลมแห่งการดูถูกและทุกคนก็รู้เช่นกัน
เราจมลึกลงไป สิ่งที่แน่นอนคือมันยังไม่จบ

อย่าถามฉันว่าตอนนี้กี่โมง
คุณสามารถมาที่ละแวกบ้านของฉันได้
อย่า-อย่าถามฉันว่าตอนนี้กี่โมง
คุณสามารถมาที่ละแวกบ้านของฉันได้
อย่า-อย่าถามฉันว่าตอนนี้กี่โมง
คุณสามารถมาที่ละแวกบ้านของฉันได้
อย่า-อย่าถามฉันว่าตอนนี้กี่โมง
คุณสามารถมาที่ละแวกบ้านของฉันได้

ไม่มีการแก้ปัญหา
ไม่มีการแก้ปัญหา
ไม่มีการแก้ปัญหา
เพดานของฉันยังคงเป็นพื้นของคุณ
ไม่มีการแก้ปัญหา
หยุดสำหรับปี 1998
ไม่มีการแก้ปัญหา
ความทุกข์ยากเดียวกัน ความทุกข์ยากเดียวกัน
ไม่มีการแก้ปัญหา
เพดานของฉันยังคงเป็นพื้นของคุณ
ไม่มีการแก้ปัญหา
ไม่มีการแก้ปัญหา
ไม่มีการแก้ปัญหา
เพดานของฉันยังคงเป็นพื้นของคุณ
1998, nikoumouk baby

VIEW ORIGINAL LYRICS