ฉันอยู่หลังพวงมาลัย, คนเดียวในยามค่ำคืน
ฝนตกปรอยๆ บนทางเท้า
หยดน้ำบนกระจกหน้ารถทำให้เบลอ
แสงไฟนีออนและไฟหน้ารถ
นี่คือเดือนกันยายนในปารีส
เป็นการสิ้นสุดของฤดูร้อน, วันแห่งการเฉลิมฉลอง
เปียโนร้องไห้ในวิทยุของฉัน
ฉันหยุดที่ไฟแดง, ถนนลา ฟาแยตต์

ฉันมองออกไปทางหน้าต่างด้านข้าง
มีร้านกาแฟยังเปิดอยู่
ใต้กันสาด, คู่รักนั่งอยู่ที่โต๊ะ
จับแก้วสุดท้ายในมือ
แก้วสุดท้ายของเรื่องราวของพวกเขา
ใบหน้าทั้งสองไม่หลอกลวง
การทะเลาะกำลังจะสิ้นสุด
ฉันมาถึงเพียงเพื่อผลลัพธ์

ความขุ่นเคือง, ความขมขื่น
และหลายสิ่งที่ถูกตำหนิ
พนักงานเสิร์ฟออกมาเพื่อเก็บเงิน, แต่
คนจนไม่กล้าแม้แต่จะเข้าใกล้
เพราะเห็นมือที่เกร็ง
เส้นที่ตึง, ตาที่เปียก
พวกเขามีความปรารถนา, ความฝัน
ฝนดูเหมือนจะทำให้ทุกอย่างเป็นสนิม

เขาวางมือใกล้กับมือของเธอ
เธอมองมัน, ตาต่ำ
มือนี้ที่เธอเคยจับบ่อยๆ
ลูบไล้และจูบ
มือนี้ที่เธอรู้จักด้วยใจ
ที่เธอรู้สึกทั่วร่างกาย
เธอมองมันโดยไม่พูดอะไร
เหมือนยอมรับความไม่ลงรอยกันของพวกเขา

พวกเขารู้จักสถานการณ์นี้
พวกเขาหวังว่าจะไม่ต้องเจอ
คู่รักเกิดขึ้นและเลิกรา
นั่นเขียนไว้ในหนังสือทุกเล่ม
โครงการชีวิตคู่บินหายไป
เรื่องราวความรักที่สวยงามหยุดลง
ฉันเห็นมันในคืนหนึ่ง, ดึก, ใต้ฝน
ที่ไฟแดง, ถนนลา ฟาแยตต์

เขาคิดถึงการพบกันของพวกเขา
มันอยู่แค่ไม่กี่ถนนจากที่นี่ในร้านกาแฟอีกแห่ง
เขาเข้าหาเธอที่เคาน์เตอร์ด้วยความกล้า
เธอทำให้เขารู้สึกมากมาย
หลังจากแก้วไม่กี่แก้ว, หลังจากเสียงหัวเราะไม่กี่ครั้ง
พวกเขาก็กล่าวลากันในที่สุด
แล้วพวกเขาก็พบกันอีกในวันถัดมา
เพื่อเริ่มเรื่องราวที่สวยงาม

ร้านอาหาร, โรงภาพยนตร์, เดินเล่นริมฝั่ง
และคืนแรกที่บ้านเธอ
อาหารเช้าในเตียงหลังจากความรัก
และเพราะความรักให้ปีก
เขาบอกเธอทุกอย่างที่เขารู้สึก
แม้ว่ามันจะเร็วเกินไป
เธอยิ้มให้เขาอย่างเต็มที่
และเขาไม่เคยเสียใจกับคำพูดของเขา

เขาเสนอการเดินทางครั้งแรก
มันคือเดือนเมษายนที่หมู่เกาะบาเลอาเรส
เธอเสนออพาร์ตเมนต์แรก
มันคือเดือนกันยายน, ถนนโรเชชูอาร์
เพื่อนร่วมกัน, ความทรงจำร่วมกัน
สำหรับความหลงใหลที่ไม่ธรรมดา
โครงการร่วมกัน, ความหวังที่แน่นอน
แต่คืนนี้, มีแต่ความขุ่นเคือง

ฝนยังคงตกบนทางเท้า
พนักงานเสิร์ฟนำบิลมา
ผู้ชายยืนยันที่จะจ่าย
เธอไม่สนใจเขาเลย
พวกเขานั่งอยู่ที่นั่นโดยไม่พูดอะไร
กลัวเวลาที่จะจากไป
การลุกขึ้นยืนคือการยอมรับจุดจบ
และพวกเขาไม่รู้ว่าจะจบอย่างไร

ฉันมองพวกเขาและคิดว่าฉันอาจจะเกินจริงไป
จริงๆ แล้ว, ตาของเธอแดง
แต่พวกเขาอาจจะแค่ทะเลาะกัน
ฉันอาจจะมีจินตนาการมากเกินไป
แต่ฉันคิดว่าการพบกันของพวกเขา
อาจจะทำให้ฉันได้เพลงหนึ่ง
ไฟเขียวแล้ว, ถนนลา ฟาแยตต์

VIEW ORIGINAL LYRICS