ฉันเห็นร้านหนังสือในเมือง
ฉันวิ่งไปซื้อหนังสือดีๆ สักเล่ม
ผู้ชายคนนั้นบอกฉันว่า "คุณมาถูกเวลาเลย
พอดีเรายังเหลืออยู่เล่มหนึ่ง"
ขณะที่ฉันกลับบ้านอย่างสบายใจ
ฉันก็ได้พบกับเธอ

ปกติฉันอ่านสามสิบหน้า
แล้วฉันก็นอนจนถึงเช้า
(โอ้ แล้วตอนนั้นล่ะ?)
เรารออยู่ที่ทางข้ามเดียวกัน
โชคชะตาทำให้ทุกอย่างเป็นไปด้วยดี
(โอ้ แล้วตอนนั้นล่ะ?)
ลมหายใจของเธอทำให้เสื้อของเธอพองขึ้น
หนังสือหลุดจากมือฉัน

มันไม่ใช่หนังสือภาพ
มันไม่ใช่หนังสือของ Countess de Ségur
เราฉีกห่อออก
เราทำปกยับเล็กน้อย
(โอ้ แล้วตอนนั้นล่ะ?)
ฉันได้หรี่แสงไฟลง
เงาของเราร่ายรำบนผนัง
(โอ้ แล้วตอนนั้นล่ะ?)

(ตอนนั้นมันยากที่จะเชื่อ)
ฉันรู้ ฉันรู้ ฉันรู้ มันยากที่จะเชื่อ
ฉันรู้
(โอ้ แล้วตอนนั้นล่ะ?)
(ตอนนั้นมันยากที่จะเชื่อ)

ปกติจากปากถึงหู
ฉันพูดถึงหนังสือที่ฉันเชื่อ
ฉันจมเพื่อนๆ ของฉันด้วยคำแนะนำ
และเพื่อนๆ ของฉันก็จมฉันด้วยคำแนะนำ
(โอ้ แล้วตอนนั้นล่ะ?)
ครั้งนี้มันไม่เหมือนเดิม
ฉันเก็บคำแนะนำไว้กับตัวเอง

เมื่อฉันเล่าเรื่องนี้
ทุกคนมองขึ้นและยิ้ม
"เธออ่านนิยายตลาดมากเกินไป
เธอหลงทาง เธอคิดว่าเราเป็นใคร?"
(โอ้ แล้วตอนนั้นล่ะ?)
มันจริง มันยากที่จะเชื่อ
ในเมืองไม่มีร้านหนังสืออีกแล้ว
(โอ้ แล้วตอนนั้นล่ะ?)
(ตอนนั้นมันยากที่จะเชื่อ)
ฉันรู้ ฉันรู้ ฉันรู้ มันยากที่จะเชื่อ

(โอ้ แล้วตอนนั้นล่ะ?)
(ตอนนั้นมันยากที่จะเชื่อ)
มันจริง ทุกอย่างอยู่ในชานเมือง
ฉันรู้ ฉันรู้
ตอนนั้นมันยากที่จะเชื่อ

CONSULTER LES PAROLES ORIGINALES