ยามรุ่งอรุณกลับมา
คนรักลุกขึ้น
ลงจากความฝันของพวกเขา
ยังคงเปียกโชก
ทุกการเคลื่อนไหวเร่งด่วน
เพราะวันกำลังเริ่มขึ้น
พายุสิ้นสุดลง
ในเสียงกระซิบที่ร้อนแรง

ยามรุ่งอรุณกลับมา

พวกเขาหลงทางใน
ความมืดลึก
ที่นั่นดวงดาวละลาย
ในวันที่ปรากฏ
ในก้าวที่ลังเลของพวกเขา
เรารู้สึกถึงจุดจบของโลก
อีกเพียงวินาทีเดียว
อีกเพียงชั่วขณะ

ยามรุ่งอรุณกลับมา

ลมหายใจที่ได้ยิน
คือสองหัวใจที่ถูกฉีกออก
มือหนึ่งหลุดออก
และอีกมือหนึ่งรับกลับ
ในดวงตา ความสับสน
ของนกที่ถูกปล่อย
และที่กำลังหาที่ซ่อน
กับดักที่ถูกวางไว้

ยามรุ่งอรุณกลับมา

ในทุกการแยกจาก
ชีวิตที่บังคับพวกเขา
ความว่างเปล่า ความเวียนหัว
และการแสร้งทำ
พวกเขาปกคลุมด้วยคำสาบาน
สาบานว่าจะดำเนินต่อไป
การวิ่งของพวกเขาในสมดุล
บนหินของกระแสน้ำ

ยามรุ่งอรุณกลับมา

แต่ละคนแยกกัน
จะดำเนินความฝันต่อไป
เพียงสิ่งเดียวที่ยกพวกเขาขึ้น
และทำให้พวกเขามีชีวิตอยู่
มันเป็นนิรันดร์
ที่พวกเขาเชื่อว่าถูกผูกมัด
และแม้แต่นิรันดร์
สำหรับพวกเขาไม่พอนาน

ยามรุ่งอรุณกลับมา

พวกเขาเป็นคนเดินผ่านสองคน
ในฝูงชนที่ไม่รู้จัก
ในแม่น้ำที่ไหล
ในมวลชนของผู้คน
พวกเขาจำกันได้
อาจจะสายไปหน่อย
แต่การจำกันได้
จริงๆ แล้วสำคัญ

ยามรุ่งอรุณกลับมา

คนรักลุกขึ้น
ลงจากความฝันของพวกเขา
ยังคงเปียกโชก

CONSULTER LES PAROLES ORIGINALES