ลอร่ามองทะเลอย่างที่เฉพาะบางคนจากตะวันออกเฉียงเหนือเท่านั้นที่ทำได้
แต่เวนิสไม่ใช่ทะเล มันเป็นเพียงอุดมคติ
ที่คุณไม่สามารถกอดได้
และไม่เคยจะทำได้
เธอเลื่อนผมไปที่บ่าขวาและเผยรอยสักที่ทำแอบๆ โดยไม่ให้พ่อรู้
แต่ตอนนี้แม้แต่พระคริสต์ศาสนาก็มีรอยสักที่เขียนว่า "วิญญาณของฉัน"
เป็นของพระเจ้า
เวลาไม่เคยหยุด ไม่เคยหยุดเลย และสิ่งที่ผ่านไปนั้นไปไหน
บางทีอาจอยู่ในลิ้นชักที่ฉันเคยซ่อนกระดาษฟอยล์ หรือที่บาร์ของเมาร์โร
สาปแช่งวันที่ฉันไว้ใจประเทศนี้
สกปรก, ห่างไกล, น่าอาย, เย็นชา, หม่นหมอง, โดดเดี่ยว, หายนะ
ที่ฉันเชื่อว่าฉันอยู่ใกล้คุณ แต่ที่ใกล้กันก็แค่ปัญหา
และปัญหาของคุณ
รถพยาบาลตะโกน
และพาพ่อของฉันไป โลหิตตอนนี้แห้งแล้ว
อย่างน้อยฉันก็ได้แนะนำเขาให้คุณรู้จัก
แล้วฉันก็หนี
ฟลอเรนซ์, ริมินี, เฟอร์รารา
ที่ราบและทางด่วน
แต่ดวงอาทิตย์ก็ขึ้นใหม่ทุกวัน และทุกวันเด็กๆ ในสวนก็ทำ
ลงจากหน้าผานี้, ลงไปในทะเลแนวตั้ง
ลงไปแล้วว่ายน้ำ ไม่มีอะไรอื่นให้ทำ โดยไม่ต้องสาปแช่ง
เงียบและอย่าพูดอะไรเลย วิญญาณไม่สำคัญ
คุณไปอย่างอิสระและมีความสุข คุณจะพบฉันที่คุณรู้

ตอนนี้ฉันจะหาเพื่อน หางาน
แล้วฉันไม่รู้
บ้าน, ความสุภาพ
แล้วฉันเห็นแต่ทะเล, ทะเล, ทะเล
แต่ทะเลเป็นแค่น้ำมากมายในปอดที่ทำให้เจ็บและคุณไม่สามารถหายใจได้
ที่คุณสงสัยว่าปลาทำอย่างไร
แต่พวกมันจะไม่บอกคุณเลย คุณรู้
เพื่อนมากมาย
ดูเหมือนจะบ้า
พวกเขาบอกคุณว่าเก่ง, เก่ง, คุณพิเศษ, คุณเก่งมาก, คุณเป็นอัจฉริยะ
แต่จนกว่าเขาจะไม่บอกคุณ, หรือเธอจะไม่บอกคุณ, มันไม่สำคัญ

เราไปใจกลางเมือง, เราไปใจกลางเมือง
เราไปดูรถเข็นเด็กกลิ้งไปมา
คนซื้อสิ่งที่พวกเขาไม่สามารถมีได้
หรืออาจจะเพียงแค่อยู่ที่นี่
แต่ดวงอาทิตย์ก็ขึ้นใหม่ทุกวัน และทุกวันที่ผ่านไปกลายเป็นความทรงจำ
ลงจากหน้าผานี้, ลงไปในทะเลแนวตั้ง
ลงไปแล้วว่ายน้ำ
ไม่มีอะไรอื่นให้ทำ
โดยไม่ต้องสาปแช่ง
เงียบและอย่าพูดอะไรเลย
วิญญาณไม่สำคัญ
คุณไปอย่างอิสระและมีความสุข
คุณจะพบฉันที่คุณรู้

VIEW ORIGINAL LYRICS