แน่นอน ใช่
ฉันอาจจะเป็นนักร้องที่มีชื่อเสียง
สิ่งที่ฉันอยากจะบอกคุณ
คือฉันอาจจะเป็นนักร้องที่มีชื่อเสียง
มีชื่อเสียงมาก
แต่มีคนที่ทำทุกวิถีทางเพื่อป้องกันไม่ให้ฉันร้องเพลง
ผู้ชม!
เพราะคุณเป็นที่น่ารังเกียจ
คุณเคยได้ยินฉันร้องเพลงไหม?
ไม่
แล้วทำไมคุณถึงบอกว่าฉันเป็นที่น่ารังเกียจ?
เพราะฉันไม่มีชื่อเสียง

นี่คือช่วงเวลา
ทำมันวันนี้หรือไม่ก็จะไม่มีวันทำ
เพื่อเชื่อคุณต้องเห็น
วิเคราะห์ความทรงจำ
ใครอยู่และใครจากไป
ไม่มีอะไรมาก แค่อย่าหันกลับไป
เพราะมันไม่ดีที่จะมองย้อนกลับไป
ฉันรู้เมื่อวานนี้ มันเป็นไปไม่ได้ที่จะกลับไป
และไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ฉันจะอยู่กับหมึกและกระดาษ
ร้องเพลงฮิปฮอป ความเชื่อของฉัน
ฉันร้องเพลงเพื่อตัวเอง ไม่ใช่เพื่อคุณ
ถ้าคุณชอบ คุณสามารถฟังฉันได้
ฉันทำเพื่อระบายอารมณ์
ฉันรู้ว่าฉันน่ารำคาญ ไม่ค่อยเป็นมิตรคือสิ่งที่พูดกัน
บาดแผลทิ้งรอยแผลเป็น
เหตุการณ์ที่ไม่ดีที่ทำให้ฉันตกต่ำ
และฉันตอบว่า "ฉันจะไม่ทิ้งคุณ"
นี่คือความรักในศิลปะ

เมื่อฉันอยู่กลางความว่างเปล่า
คุณคือสิ่งเดียวที่อยู่กับฉัน
เพราะฉะนั้นฉันเขียนโดยไม่เป็นกวี
และร้องเพลงโดยไม่เป็นนักดนตรี

ฉันมักจะคำนึงถึงว่าฉันมาจากไหนและจะไปที่ไหน
วันนี้ ฉันรู้ว่าฉันอยู่ที่ไหนเพราะพรสวรรค์ที่พระเจ้ามอบให้
ในการเขียนเพลงโดยไม่เป็นนักแต่งเพลง
บางทีไม่มีใครสนับสนุนฉันและแค่พิสูจน์
ถ้าคุณทำด้วยใจ คุณจะได้รับการตอบแทน
และถึงแม้จะมีแค่ฉันที่ฟัง ฉันจะยังคงทำฮิปฮอปของฉันต่อไป
หลายคนบอกว่าฉันเป็นคนบ้า
แต่ไม่มีใครใช้เวลาเพื่อรู้ว่าฉันเป็นอย่างไร
วิจารณ์สิ่งที่ฉันเขียน ว่าไม่มีความหมาย
แต่ตราบใดที่ฉันยังมีชีวิตอยู่ ฉันจะยังคงทำเพลงของฉันต่อไป
ฉันจะยังคงทำเพลงของฉันต่อไป

(คุณไม่อายที่จะพูดถึงเรื่องเหล่านี้ต่อหน้าเด็ก ๆ หรือ?)
ดังนั้นเพิ่มเสียงขึ้น (ไม่ แล้วทำไมฉันต้องอาย?)

บางทีหลายคนอาจไม่ชอบวิธีคิดของฉัน
เพราะส่วนใหญ่ฉันคิดแค่เรื่องร้องเพลง
ในการเขียนเนื้อเพลง
เพราะฉันจะทำอะไรได้ถ้าชีวิตของฉันคือแร็พ (แร็พ)

เมื่อฉันอยู่กลางความว่างเปล่า
คุณคือสิ่งเดียวที่อยู่กับฉัน
เพราะฉะนั้นฉันเขียนโดยไม่เป็นกวี
และร้องเพลงโดยไม่เป็นนักดนตรี

เวลาผ่านไปเร็วแค่ไหนทั้งปีและวัน
ฉันยังจำได้ตอนเขียนคำคล้องจองแรก ๆ ของฉัน
ฟังนะ เพื่อน ๆ ฉันมีบรรทัดบางบรรทัด
ไม่ใช่โคเคน แต่เป็นสิ่งที่บริโภคกับดนตรี
มีน้อยคนที่จริง ๆ แล้วอยากฟังคุณ
มีมากกว่าที่วิจารณ์และเริ่มเยาะเย้ย
ครอบครัวของฉันบอกให้ฉันไปทำงาน
ตื่นขึ้นมา ลงจากเมฆและหยุดฝัน
คำพูดและความหยิ่งยโสเหล่านั้นทำให้ฉันพยายาม
เหมือนคนใบ้ที่เงียบที่ทำด้วยการแสดง
นั่นคือเมื่อความอิจฉาและความไร้ความสามารถของพวกเขาเริ่มปรากฏ
เพราะคนบ้าพวกนี้ไม่หยุดร้องเพลง

กี่ครั้งที่ฉันต้องการคุณ โดยไม่รู้ว่าฉันจับคุณได้แล้ว
ฉันไม่รู้ว่าอย่างไรหรือเมื่อไหร่ แต่ฉันทำได้แล้ว
ตกหลุมรักกับสิ่งที่ฉันพบ
สถานที่เพื่อระบายอารมณ์โดยไม่รบกวน
("เด็กน้อย หยุดทำสิ่งที่ไม่เป็นผู้ใหญ่เหล่านั้น")
ถ้าเป็นฉัน ฉันคงมีทรัพย์สมบัติแล้ว
("คุณไม่ทำอะไรเลย แค่เสียเวลา")
ไม่ใช่หัวหน้า ฉันแค่เขียน
สิ่งที่เกิดขึ้นกับฉันเมื่อคืนนี้ เมื่อรถคันหนึ่งเข้ามาใกล้
บอกว่า "จอดข้างทาง ไอ้บ้า" (ไปไหน ไอ้บ้า?)
และเปิดประตู (ขึ้นมา ไอ้ลูกหมา ไอ้บ้า)
บอกให้ฉันขึ้นมา ไม่มีทางอื่น
โอ้ และบอกว่าอย่าเดินบนถนน
ดังนั้นฉันจึงหยิบปากกา ไก่ และไปที่ดวงจันทร์
และตอนนี้ฉันใช้เวลาทั้งหมดกับดนตรี
ฉันจะบอกคุณอย่างไร ถ้าสำหรับฉัน คุณคือสิ่งเดียว
ที่ฉันไว้ใจถ้าความตายมาอย่างกะทันหัน

เมื่อฉันอยู่กลางความว่างเปล่า
คุณคือสิ่งเดียวที่อยู่กับฉัน
เพราะฉะนั้นฉันเขียนโดยไม่เป็นกวี
และร้องเพลงโดยไม่เป็นนักดนตรี
เมื่อฉันอยู่กลางความว่างเปล่า
คุณคือสิ่งเดียวที่อยู่กับฉัน
เพราะฉะนั้นฉันเขียนโดยไม่เป็นกวี
และร้องเพลงโดยไม่เป็นนักดนตรี

VIEW ORIGINAL LYRICS