ฉันร้องไห้นานสองชั่วโมง
บนกล่องบิสกิตของเธอ
กล่องที่บรรจุจดหมาย
รูปถ่ายจากนิวแฮมป์เชียร์
การเดินทางของเธอกับคนรัก
กับอเดลจากบายเยอ
ฉันคิดว่าชื่อของเธอน่าขัน
มันฟังดูเหมือนแบรนด์เสื้อผ้า
เธออยากจะพบฉัน
อยากมีเราเป็นอาหารกลางวัน
แน่นอนเธอจะชอบฉันมาก
และเธอยังยืนยันอย่างมาก

ใช่ แต่ฉันรู้สึกหึง
ใช่ นั่นแหละ ฉันแค่รู้สึกหึง
ฉันรู้สึกหึง

ฉันกินอาหารจีนคนเดียว
มันสะดวกเพราะอยู่ชั้นล่าง
ฉันปล่อยให้คุณไปคนเดียว
ตอนนี้ฉันกัดนิ้วตัวเอง
คุณบอกว่า "น่าเสียดายจริงๆ
เธอทำอาหารได้ดีมาก"
ฉันอยากจะทำซุปให้เธอ
ด้วยไนโตรกลีเซอรีน
น้ำดีและกลูตาเมต
กำลังทะเลาะกันในตับของฉัน
ฉันคิดแบบนี้ทุกครั้ง
ฉันจะไม่กินอาหารจีนอีก

ใช่ ฉันรู้สึกหึง
ใช่ นั่นแหละ ฉันแค่รู้สึกหึง
ฉันรู้สึกหึง

อเดลของคุณอยากเจอคุณอีก
เธอว่างมากกว่าในตอนเย็น
อยากคุยกับคุณบ้างเป็นครั้งคราว
ยิ้มและกัดฟัน
มันจริงๆ ก็ปกติดี
ฉันไม่เห็นว่ามันเป็นปัญหา
ฉันจะไม่ทำให้เกิดเรื่องใหญ่
สำหรับคุณทั้งสองมันสำคัญ
แต่นั่นคือศิลปะของความหึงของฉัน
ที่ไม่รู้ว่าจะบอกคุณได้อย่างไร
ใช่ มันทำให้ฉันรู้สึกแปลกๆ
ที่คุณทั้งสองอยากเจอกันอีก

และใช่ ฉันรู้สึกหึง
ใช่ นั่นแหละ ฉันแค่รู้สึกหึง
ฉันรู้สึกหึง

VIEW ORIGINAL LYRICS