ਕੋਈ ਸਾਂਝ ਨਾ ਰਿਹੰਦੀ ਧੀਆਂ ਦੀ
ਜਦ ਮਾਰ ਜਾਂਦੇ ਨੇ ਮਾਪੇ ਵੇ
ਜਦ ਵੀਰ ਮਰਨ ਜੂਹ ਪੇਕਿਆਂ ਦੀ
ਫੇਰ ਉਜੜੀ ਉਜੜੀ ਜਾਪੇ ਵੇ
ਵੇ ਮੈਂ ਕਿਹੜੇ ਵਿਹੜੇ ਪੈਰ ਧਰਾਂ
ਵੇ ਮੈਂ ਕਿਹੜੇ ਵਿਹੜੇ ਪੈਰ ਧਰਾਂ
ਕਮਲੀ ਜੀ ਹੋਕੇ ਮੁੜ ਆਯੀ ਆਂ
ਤੇਰੇ ਪਿੰਡ ਗਈ ਸਾਂ ਵੀਰਾ ਵੇ
ਫਿਰਨੀ ਤੋਂ ਰੋ ਕੇ ਮੁੜ ਆਈ ਆਂ
ਤੇਰੇ ਪਿੰਡ ਗਈ ਸਾਂ ਵੀਰਾ ਵੇ
ਫਿਰਨੀ ਤੋਂ ਰੋ ਕੇ ਮੁੜ ਆਈ ਆਂ

ਓ ਪਿਪਲੀ ਸਾਡੇ ਵਿਹੜੇ ਦੀ
ਜਿਸ ਤੇ ਮੈਂ ਪੀਂਘ ਝਟੌਂਦੀ ਰਹੀ
ਜਿਸ ਥਲੇ ਬਿਹ ਕੇ ਚਰਖੀ ਤੇ
ਰੀਝਾਂ ਦੀਆਂ ਤੰਦਾਂ ਪੌਂਦੀ ਰਹੀ
ਪਿਪਲੀ ਦੇ ਪੱਤੇ ਵਿਲਕਨ ਗੇ
ਪਿਪਲੀ ਦੇ ਪੱਤੇ ਵਿਲਕਨ ਗੇ
ਓਹਦੇ ਹੇਠ ਖ੍ਲੋ ਕੇ ਮੁੜ ਆਯੀ ਆਂ
ਤੇਰੇ ਪਿੰਡ ਗਈ ਸਾਂ ਵੀਰਾ ਵੇ
ਫਿਰਨੀ ਤੋਂ ਰੋ ਕੇ ਮੁੜ ਆਈ ਆਂ
ਤੇਰੇ ਪਿੰਡ ਗਈ ਸਾਂ ਵੀਰਾ ਵੇ
ਫਿਰਨੀ ਤੋਂ ਰੋ ਕੇ ਮੁੜ ਆਈ ਆਂ

ਮੇਰਾ ਰਾਜਾ ਬਾਬਲ ਜਿਸ ਵਿਹੜੇ
ਕਦੇ ਮਿਹਫਿਲ ਲਾ ਕੇ ਬਹਿੰਦਾ ਸੀ
ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਭਰੀ ਕਚਹਿਰੀ ਵਿਚ
ਓ ਕੁਰਸੀ ਡਾਹ ਕੇ ਬਹਿੰਦਾ ਸੀ
ਅਜ ਸੁੰਨੀ ਪਈ ਹਵੇਲੀ ਦਾ
ਅਜ ਸੁੰਨੀ ਪਈ ਹਵੇਲੀ ਦਾ
ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਧੋਹ ਕੇ ਮੁੜ ਆਯੀ ਆਂ
ਤੇਰੇ ਪਿੰਡ ਗਈ ਸਾਂ ਵੀਰਾ ਵੇ
ਫਿਰਨੀ ਤੋਂ ਰੋ ਕੇ ਮੁੜ ਆਈ ਆਂ
ਤੇਰੇ ਪਿੰਡ ਗਈ ਸਾਂ ਵੀਰਾ ਵੇ
ਫਿਰਨੀ ਤੋਂ ਰੋ ਕੇ ਮੁੜ ਆਈ ਆਂ

ਤੇਰੀ ਚੱੜਦੀ ਸੋਲ ਜਵਾਨੀ ਵੇ
ਕਰਜ਼ੇ ਦੇ ਹੇਠਾ ਦਬੀ ਗਾਯੀ
ਕਾਥੇ ਹੋਏ ਘਰ ਦੇ ਮਲਬੇ ਚੋਂ
ਦਬੀ ਹੋਯੀ ਚੀਜ਼ ਨਾ ਲਬੀ ਗਾਯੀ
ਜਿੰਨਾ ਤੇ ਘਰ ਦੀਆਂ ਛੱਤਾਂ ਸੀ
ਜਿੰਨਾ ਤੇ ਘਰ ਦੀਆਂ ਛੱਤਾਂ ਸੀ
ਕੰਧਾਂ ਨੂ ਧੋ ਕੇ ਮੁੜ ਆਯੀ ਆਂ
ਤੇਰੇ ਪਿੰਡ ਗਈ ਸਾਂ ਵੀਰਾ ਵੇ
ਫਿਰਨੀ ਤੋਂ ਰੋ ਕੇ ਮੁੜ ਆਈ ਆਂ
ਤੇਰੇ ਪਿੰਡ ਗਈ ਸਾਂ ਵੀਰਾ ਵੇ
ਫਿਰਨੀ ਤੋਂ ਰੋ ਕੇ ਮੁੜ ਆਈ ਆਂ