เมื่อดวงจันทร์ปรากฏขึ้น คุณอาจพบเธอในเมือง
เธอมีชื่อสองชื่อ หนึ่งสำหรับชีวิต อีกหนึ่งสำหรับกลางคืน
เธอทิ้งการเรียนไป ชีวิตทำให้เธอลำบาก
ระหว่างร้านกาแฟกับร้านขายยา เธอมีความเคยชิน
ความเคยชินกับการอยู่ในความหนาว ขาเปลือย
ยืนตรงในความมืด คนอาจเข้าใจผิดว่าเธอเป็นเสาไฟ
การต่อสู้กับเวลา เธอเต้นรำกับเงาของเธอ
ยังเด็กเกินไปที่จะทำงานที่เก่าแก่ที่สุดในโลก
น้ำหอมของเธอผสมกับกลิ่นน้ำมันที่ล้อมรอบ
เธอให้สิทธิ์ตัวเองเชื่อว่าเธอจะสามารถจากไปได้สักวัน
เธอปล่อยให้ความฝันของเธอพังทลายไม่กี่ถนน
บางคนทำด้วยความสมัครใจ แต่เธอไม่เคยมีทางเลือก
เมื่อกลับบ้านเธอปิดตาต่อหน้ากระจกในลิฟต์
กลางคืนแมวทุกตัวเป็นสีเทาและลูกค้าทุกคนของเธออยู่คนเดียว
พวกเขานำส่วนหนึ่งของเธอไปเมื่อปิดประตู
และรอยปรากฏขึ้นเมื่อการสัมผัสกลายเป็นแรงเกินไป
เธอฉลาดและตลก แต่เพื่อความซื่อสัตย์
ผู้ชายที่มาหาเธอไม่ได้มาเพื่อรู้จักเธอ
ใต้กลุ่มดาวหมีใหญ่ เธอทำทุกอย่างเพื่อให้พวกเขาอยากได้
เธอสงสัย และเมื่อเครื่องสำอางของเธอไหล เธอบอกว่ามันคือฝน
แน่นอนว่าเธออยากอยู่ที่อื่น ออกจากที่นี่
แต่เธอถูกจับเป็นตัวประกันโดยร้านกาแฟและร้านขายยา
ถูกล้อมรอบ เพราะทุกคืนคือวันพรุ่งนี้แล้ว
เธอมีความเสียใจมากมายติดอยู่ในกระเป๋าถือเล็กๆ ของเธอ
ฤดูกาลผ่านไป เราเคยชินกับความกังวล
เธอบอกตัวเองว่ามันอาจจะแย่กว่านี้เมื่อมองไปที่คนไร้บ้านตรงข้าม
โชคชะตาคล้ายกันในพื้นที่นี้
เธอเดินไปมาอยู่ที่เดิมแต่เหมือนเดินเป็นพันกิโลเมตร
บ่อยครั้ง เจ้าชายของเธอหายไปเหมือนภาพลวงตา
พวกเขาจำชื่อเธอไม่ได้ เธออยากลืมใบหน้าของพวกเขา
การเสียสละเพื่ออนาคตที่ดีกว่า
ถ้าดวงจันทร์พูดได้ มันคงมีเรื่องมากมายจะบอก

เธอมีลูกชาย ชิ้นส่วนเล็กๆ ของจิตวิญญาณของเธอ ช่วงเวลาของความสงบ
ดาวที่นำทางเธอในคืนมืด
เธอพบเขาในยามรุ่งอรุณหลังจากความสยองขวัญ
เธอปลอบใจในกลิ่นของเขา หัวใจและร่างกายของเขา
เขายังไม่รู้เรื่องมุมถนนของเธอ
เขาให้ความรักที่เธอไม่ได้รับในตอนกลางคืน
เธอมองเขานอนหลับ ทันใดนั้นเธอก็หมดหวัง
จะอธิบายให้เขาฟังได้อย่างไรว่าพ่อของเขาหายไปไหน?
วันหนึ่งเธอจะจากไป เธอจะพาเขาไปไกล
เธอจะปิดกระเป๋าเดินทาง เธอรอคอยเช้าวันที่สวยงาม
เธอจะหนีจากกรงเล็บของถนนวงแหวนปารีส
เธอจะมีบ้าน สุนัข ปราสาท สามี
เธอสัญญากับตัวเองว่าสิ่งนี้จะไม่ยาวนาน
ช่วงเวลาที่เลวร้ายจะผ่านไป ใช่ เธอเชื่อในปาฏิหาริย์
เธอเกือบลืมไปว่าเธอต้องกลับไปคืนนี้
ระหว่างร้านกาแฟกับร้านขายยา
แม่ของเธอคิดว่าเธอทำงานเป็นนักเต้นในคาบาเร่ต์
แต่เวทีของเธอมีขนาดสองตารางเมตร
เธอเป็นคนสวยที่สุดเมื่อเธออยู่ที่บ้านเกิด
เธอส่งข่าวให้แม่ ข่าวโกหกที่เขียนอย่างดี
เธอทำตัวดี แต่เมื่อวางสาย
มันเผาใจเธอที่อยากบอกให้แม่มารับเธอ
แต่เธอรู้ว่าพวกเขาอยู่ที่นั่น หมาป่าที่เฝ้าดูเธอ
เธอไม่อยากให้พวกเขาทำร้ายสิ่งเดียวที่เธอรัก

พวกเราออกจากคลับ ขับรถเร็ว
มีควัน มีดนตรี แค่เพื่อนๆ เราอยากหัวเราะ
เราไม่อยากกลับบ้านและบางคนดื่มมากเกินไป
เราไม่รู้จะไปไหน เมื่อจู่ๆ เราเห็นเธอ
ทันใดนั้นเราชะลอความเร็ว เมื่อเราผ่านไป
ที่ร้านขายยา ข้างๆ ร้านกาแฟ
พระเจ้าช่วย เราโง่แค่ไหนเมื่ออยู่กับเพื่อน
เราลดกระจกลง เราตะโกนว่า "นังแพศยา!"

CONSULTER LES PAROLES ORIGINALES