บนขอบมีดที่คมที่สุด
ในกลางคืนที่มืดที่สุด
ฉันรู้เสมอว่าฉันจะพบคุณที่นี่
ในแอ่งน้ำของน้ำตาที่กล้าหาญที่สุด
ฉันเห็นมามากพอที่จะรู้ว่ามันเหงาที่คุณอยู่ที่นั่น

เหนือฝูงชน
เท้าโยนลงมาจากหลังคา (หลังคา)
เธอรออยู่บนขอบหลังคาเพื่อรอเสียงที่จะพูดให้เธอลงมา

และไม่มีอะไรสำคัญเท่ากับความเจ็บปวดเมื่อคุณอยู่คนเดียว
คืนที่ไม่มีวันสิ้นสุดเมื่อคุณตื่น
เมื่อคุณกำลังอธิษฐานว่าพรุ่งนี้จะโอเค
จะมีเวลาที่จะยิ้มอีกครั้ง
อาจจะไม่ใช่วันนี้หรืออีกสักพัก
แต่เรายังคงยึดมั่นที่จะหัวเราะอีกครั้งในวันหนึ่ง
หัวเราะอีกครั้งในวันหนึ่ง

สิ่งที่สำคัญคือเวลาที่เรามี
ไม่สำคัญว่ามันจะแย่ไปอย่างไร
ไม่เคยสงสัยว่ามันจะเป็นอย่างไร
ปิดประตู, บอกลา
เมื่อเผชิญกับโศกนาฏกรรม (เมื่อเผชิญกับโศกนาฏกรรม)
เรามาเป็นคนใหม่หรือพังทลาย

ดังนั้นอย่ามองย้อนกลับไป
ให้มันก่อรูปคุณเหมือนมหาสมุทร
แม้แต่รอยแผลลึกก็จะจางหายไปตามเวลา

และไม่มีอะไรสำคัญเท่ากับความเจ็บปวดเมื่อคุณอยู่คนเดียว
คืนที่ไม่มีวันสิ้นสุดเมื่อคุณตื่น
เมื่อคุณกำลังอธิษฐานว่าพรุ่งนี้จะโอเค
จะมีเวลาที่จะยิ้มอีกครั้ง
อาจจะไม่ใช่วันนี้หรืออีกสักพัก
แต่เรายังคงยึดมั่นที่จะหัวเราะอีกครั้งในวันหนึ่ง
หัวเราะอีกครั้งในวันหนึ่ง

และบางครั้งคุณต้องกลับไป
เพื่อรู้ว่าคุณเคยอยู่ที่ไหน
แต่เราโตพอที่จะรู้ว่า
สิ่งที่เคยเป็น, จะเกิดขึ้นอีกครั้งและอีกครั้ง, โอ้-โอ้

และใบหน้าที่กล้าหาญที่สุด
คือใบหน้าที่เราแกล้งทำ
และบทบาทที่เราเล่น

ไม่มีอะไรสำคัญเมื่อความเจ็บปวดหมดไป
เมื่อคุณตื่นขึ้นมาในที่สุด
แม้จะมีโอกาสท่วมท้น, แต่พรุ่งนี้ก็มาถึง
และเมื่อพวกเขาเห็นคุณยิ้ม
และคุณตัดสินใจที่จะอยู่ต่อ
คุณจะพร้อมที่จะหัวเราะอีกครั้ง

และไม่มีอะไรสำคัญเท่ากับความเจ็บปวด
(เราคือโศกนาฏกรรม, ใช่, เราคือความเห็นอกเห็นใจ)
ไม่มีอะไรสำคัญเท่ากับความเจ็บปวด
คุณเห็นสิ่งที่คุณต้องการเห็น

ไม่มีอะไรสำคัญเท่ากับความเจ็บปวด
(เราคือความทุกข์, ความทรงจำที่ห่างไกล)
ไม่มีอะไรสำคัญเท่ากับความเจ็บปวด
เราทุกคนเรียนรู้ที่จะหัวเราะอีกครั้ง
ใช่, เราทุกคนเรียนรู้ที่จะหัวเราะอีกครั้ง
โอ้, เราทุกคนเรียนรู้ที่จะหัวเราะอีกครั้ง

VIEW ORIGINAL LYRICS