นั่งลงบนม้านั่ง
ห้านาทีกับเธอ
และมองดูผู้คน ตราบใดที่ยังมีอยู่
พูดคุยกับเธอถึงช่วงเวลาที่ดี
ที่ตายไปหรือจะกลับมา
จับมือเธอแน่นๆ

แล้วให้อาหาร
นกพิราบโง่ๆ
เตะพวกมันเล่นๆ
และได้ยินเสียงหัวเราะของเธอที่ทำให้กำแพงแตก
ที่รู้จักรักษาบาดแผลของฉัน

เล่าให้เธอฟังนิดหน่อย
ว่าฉันเป็นเด็กอย่างไร
ลูกอมมหัศจรรย์
ที่เราขโมยจากร้านค้า
คาราเมลหนึ่งฟรังก์
และมิสทรัลที่ชนะ

เดินกลับใต้ฝน
ห้านาทีกับเธอ
และมองดูชีวิตตราบใดที่ยังมีอยู่
เล่าให้เธอฟังถึงโลก
มองเธอด้วยความรัก
พูดถึงแม่ของเธอนิดหน่อย

กระโดดลงในแอ่งน้ำ
เพื่อทำให้เธอหงุดหงิด
ทำลายรองเท้าของเราและหัวเราะ
และได้ยินเสียงหัวเราะของเธอ
เหมือนฟังเสียงทะเล
หยุด แล้วกลับไปข้างหลัง

เล่าให้เธอฟังถึงคารามบาร์ในอดีต
และโคโคโบเออร์
และราวด์ดูดูจริงๆ
ที่ทำให้ปากเราแตก
และทำลายฟันของเรา
และมิสทรัลที่ชนะ

นั่งลงบนม้านั่ง
ห้านาทีกับเธอ
มองดูพระอาทิตย์ที่กำลังลับขอบฟ้า
พูดคุยกับเธอถึงช่วงเวลาที่ดี
ที่ตายไปและฉันไม่สนใจ
บอกเธอว่าคนเลวไม่ใช่เรา

ถ้าฉันบ้า
ก็เพราะดวงตาของเธอ
เพราะมันมีข้อดีที่มีสองดวง
และได้ยินเสียงหัวเราะของเธอ
บินสูงขึ้นไป
เหมือนเสียงนกร้อง

เล่าให้เธอฟังในที่สุด
ว่าต้องรักชีวิต
และรักมัน แม้ว่า
เวลาจะเป็นฆาตกร
และพาไปด้วย
เสียงหัวเราะของเด็กๆ
และมิสทรัลที่ชนะ
และมิสทรัลที่ชนะ

VIEW ORIGINAL LYRICS