พวกเราทุกคน, นักฝันที่ถูกทำร้าย
เราชอบอยู่ในความทุกข์ของเรา
ทั้งโลกบ่นเรื่องนี้
แต่ถึงอย่างนั้นเหมือนฉัน, คุณก็ไม่ทำอะไร
ขอโทษที่ถาม, แล้ว
คุณรู้ไหมว่าทำไมคุณถึงพันเข่าของคุณ?
ถ้ายัง, ไม่หยุดหย่อนเสมอ
เพื่อบอกว่าคุณรอคิวของคุณอย่างสงบ
เหมือนกัน, ฉันเป็นคนแรกจริงๆ
ฉันชอบลอกเลียนแบบความสมบูรณ์แบบ
แต่น้ำตาไม่กี่หยดคืออะไร
เพื่อความสนใจในละครของฉัน?
เหมือนเคย, ขยายความ
ทำไมไม่ยกระดับมันด้วย?
เมาและเสพยาในตอนเย็น
คุณใช้มันเกินขอบเขต, คุณชอบเล่นกับมัน
ชีวิตของมนุษย์, นั่นคือทั้งหมด
ความว่างเปล่า, มันไม่เคยบ้าพอ
เขาทำร้ายถ้าเขาถึงขีดสุด
ขายคุณอย่างขี้ขลาด, ถ้าเขาโดนตี
มนุษย์ไม่อยากคิดอีกต่อไปคุณรู้ไหม
กลัวที่จะถูกวิจารณ์
ยอมจำนน, คุณชอบเงียบเกินไป
แม้ว่าคุณจะคิดตรงกันข้าม

สังคมที่เกินจริง
เมื่ออัตตาทำให้คุณเป็นตัวเอก
เปิดเผยด้านหลังให้ฉัน, โดยไม่ลำบาก
ที่ที่มนุษย์ไม่แสวงหาความพอใจอีกต่อไป
สวรรค์ที่เป็นนามธรรม
อย่าทำตัวเงียบ, และแม้กระทั่ง
แสดงให้ฉันเห็นที่พักพิง, โดยไม่มีความเกลียดชัง
ที่ที่มนุษย์ไม่โอ้อวดที่จะทำให้พอใจอีกต่อไป

ในปัจจุบัน, ฉันกลัวที่จะพูด
บางครั้งฉันกลัวแม้แต่จะหัวเราะเล็กน้อย
ไกลจากฉันความคิดที่จะทำร้ายคุณ
ฉันไม่เคยต้องการทำให้คุณเจ็บปวด
แต่ความวิตกกังวล, ต้องยอมรับ
กล้าที่จะคิดด้วยตัวเอง
บังคับฉัน, เหมือนคุณ,
เต้นรำอย่างโง่เขลาในงานเต้นรำหน้ากาก
เชื่อฉัน, จำคำพูดของฉันไว้
สัญญา, คำแนะนำของฉัน, มันไม่ผิด
ความสุขจะเป็นความกล้าหาญ
ที่หัวใจของคุณจะมีถ้าคุณฝันกลางวัน
สำหรับวันหนึ่ง, กำจัดความหยิ่ง
ฉันไม่สนใจว่าทั้งโลกจะต้องการหรือไม่
วันหนึ่งจะพอใจ
โดยไม่เคยต้องการทำให้ดีขึ้น

สังคมที่เกินจริง
เมื่ออัตตาทำให้คุณเป็นตัวเอก
เปิดเผยด้านหลังให้ฉัน, โดยไม่ลำบาก
ที่ที่มนุษย์ไม่แสวงหาความพอใจอีกต่อไป
สวรรค์ที่เป็นนามธรรม
อย่าทำตัวเงียบ, และแม้กระทั่ง
แสดงให้ฉันเห็นที่พักพิง, โดยไม่มีความเกลียดชัง
ที่ที่มนุษย์ไม่แสวงหาความพอใจอีกต่อไป

บ่อยเกินไปฉันเสียเวลาของฉัน
นับจำนวนเงินอย่างไม่หยุดหย่อน
เศร้ามากแต่ไม่มีเงิน
คุณไม่สนุกเท่าที่ควร
ความฝันไม่ฟรี
แม้ว่าข่าวลือจะบอกอย่างนั้น
ชีวิตคือสำหรับผู้ใหญ่
ไม่มีที่สำหรับเด็ก
งาน, พินัยกรรม, กลับไป
บินไป, ปีเตอร์แพน
ไม่มีที่สำหรับเวทมนตร์
ในโลกนี้ที่มนุษย์พูดทุกอย่างแล้ว
ฉันมักจะหวังเตียงของฉัน
โชคดีที่การฝันเป็นสิ่งที่อนุญาต
ดังนั้นฉันพูดกับคุณ, ผู้พิทักษ์ของประเทศ
บอกฉันถ้าคุณต้องการให้เรามาเยี่ยมคุณสักครั้ง, เพื่อน?
มันจะไม่เหมือนบนโลก
ฉันจะไม่ทำให้อากาศของคุณสกปรกอีกต่อไป
มันจะไม่เหมือนหลายพันปี
สัญญา, ไม่มีการโต้เถียงเรื่องสงครามอีกต่อไป
ฉันจะไม่ส่งนรกให้คุณ
ฉันแค่อยากได้ยุคใหม่

สังคมที่เกินจริง
เมื่ออัตตาทำให้คุณเป็นตัวเอก
เปิดเผยด้านหลังให้ฉัน, โดยไม่ลำบาก
ที่ที่มนุษย์ไม่แสวงหาความพอใจอีกต่อไป
สวรรค์ที่เป็นนามธรรม
อย่าทำตัวเงียบ, และแม้กระทั่ง
แสดงให้ฉันเห็นที่พักพิง, โดยไม่มีความเกลียดชัง
ที่ที่มนุษย์ไม่โอ้อวดที่จะทำให้พอใจอีกต่อไป

VIEW ORIGINAL LYRICS