มันเป็นเรื่องปกติที่ในตอนแรกอาจทำให้ประหลาดใจ
เราเริ่มจากที่ไกลมากจนต้องเริ่มใหม่ทั้งหมด
มันอาจทำให้คนอื่นๆ สับสนได้มาก
มันไม่แน่นอนด้วยซ้ำ
ว่าเราจะได้รับคำตอบหรือไม่
ไม่เป็นไร, มาคุยกันเถอะ

มาคุยกัน, แค่คำเดียว
เป็นไงบ้าง, สบายดีไหม
รอยยิ้มครึ่งหนึ่งก็ถือว่าเยอะแล้ว
แม้ว่ามันจะไม่ไปไกลกว่าการพยักหน้า
มันบอกว่า, คุณอยู่ที่นี่, ฉันเห็นคุณแล้ว
ฉันเคารพคุณ, ดังนั้น, มาคุยกันเถอะ

มันอาจดูเหมือนเรื่องไร้สาระ
เชิญเลย, หลังจากคุณ, ด้วยท่าทางที่ขี้อาย
การทักทายด้วยมือที่ออกมาจากกระเป๋า
เราไม่ได้จะกลายเป็นคนใกล้ชิดกัน, ไม่
ดังนั้นมาคุยกันเถอะ
มาคุยกันเถอะ

เริ่มต้นอย่างช้าๆ
อีกไม่นานก็จะถึงวันหยุด
คุณจะกลับบ้านไหม, หรือจะอยู่ในฝรั่งเศส
ขอให้สภาพอากาศดีๆ ยิ้มให้คุณ
คุยกันจนกว่าจะเจอ
บางสิ่งที่จะพูด, แต่ที่สำคัญคือมาคุยกันเถอะ

พูดอะไรก็ได้, เรื่องที่ชัดเจน
"คุณชอบ TFC หรือชอบ Stade มากกว่า?"
"แล้วลูกคนเล็ก, เรียนเป็นไงบ้าง?"
"รูปวาดบนไหล่ของคุณสวยดีนะ"

เฮ้, คุณเห็นข่าวเมื่อคืนนี้ไหม
ฉันนอนไม่หลับเลย, มันเป็นคืนพระจันทร์เต็มดวง
ได้ยินว่าพรุ่งนี้อากาศจะร้อนขึ้น
ฉันเสียคะแนนไปสี่คะแนนโดยไม่รู้ตัว
มาคุยกันเถอะ

เชิญเลย, พูดเรื่องไร้สาระ
คำที่ฟังดูว่างเปล่าเหมือนถ้ำ
เราพูดติดอ่าง, ไม่เป็นไรเพราะเราหัวเราะกับมัน
ดูสิว่าเราห่างไกลแค่ไหน
ดูสิว่าเราแยกตัวแค่ไหน
ดังนั้นมาคุยกันเถอะ

ฉันเองบางครั้งก็ไม่อยากเจอใคร
ฉันมีความรู้สึกกับโทรศัพท์ของฉัน
ฉันอาศัยอยู่ข้างๆ คนที่กังวล
ฉันควรเงยหน้าขึ้นบ่อยๆ
ดังนั้นมาคุยกันเถอะ

มันเป็นเรื่องปกติที่ในตอนแรกอาจทำให้ประหลาดใจ

VIEW ORIGINAL LYRICS