เหมือนเพื่อน ฤดูใบไม้ผลิมาเยือนด้วยตัวเอง
นำดอกไม้มาประดับบทกวีแรกของฉัน
ที่ฉันอวยพรดวงตาของเธอ ร่างกายของเธอ เส้นผมของเธอ
และทุกสิ่งที่ทำให้หน้ากระดาษของฉันสั่นไหว

ทุกย่างก้าวของเธอทำให้พื้นที่หอมกรุ่น
นี่คือเพลงของฉันเพื่อบอกว่าเธอเคลื่อนไหวอย่างไร
รอยพับของเสื้อคลุมที่ฉันอยากจะนอนลง
สร้อยคอที่คอของเธอที่ฉันอาจจะผูกคอตาย

จากริมฝีปาก
ในหมู่นกนับพันที่เช้าตรู่ยกขึ้น
ในความสงสัยและไข้
ฉันกระซิบชื่อที่มีอยู่เพียงในฝัน
แต่เธอยังคงเย็นชา
เธอไม่ตอบอะไรเลย

ฉันสร้างฝันที่ไม่มีที่สิ้นสุด คืนที่ร้อนแรง
ทุกเช้า รุ่งอรุณกลับมาบนมือที่ว่างเปล่าของฉัน
ถ้ายังมีสวรรค์อยู่ในท้องฟ้าอันกว้างใหญ่
มันอาจจะเริ่มต้นระหว่างอ้อมแขนของเธอ

ไม่สำคัญว่าทางที่ไม่ดีจะนำไปสู่เธอ
ฉันจะจบเพลงนี้ที่ฉันเรียกหาเธอ
เราจะได้ยินดวงตาของฉันไหล หัวใจของฉันแตกสลาย
และเปิดเสื้อคลุมนี้ที่ฉันอยากจะนอนลง

จากริมฝีปาก
ในหมู่นกนับพันที่เช้าตรู่ยกขึ้น
ในความสงสัยและไข้
ฉันกระซิบชื่อที่มีอยู่เพียงในฝัน
แต่เธอยังคงเย็นชา
เธอไม่ตอบอะไรเลย
และฉันยังคงอยู่ที่เดิม
แต่ทุกคนเห็นชัดเจน
ว่าจากทุกวันที่ผ่านไป
ฉันชอบมากที่สุด
วันที่ฉันได้เห็นเธอ
เหมือนเพื่อน ฤดูใบไม้ผลิมาเยือนด้วยตัวเอง

VIEW ORIGINAL LYRICS