ฉันรู้มานานแล้ว
พ่อตื่นขึ้นมาดื่มตอนเก้าโมง
หายตัวไปทั้งคืน
ฉันไม่อยากรู้ว่าเขาโกหกอยู่ที่ไหน
ฉันรู้ว่าฉันอยากทำอะไร
อยากหนีไป หนีไปกับเธอ
จะคว้าเสื้อผ้า หกโมงเช้า แล้วไป

จะไปนานแค่ไหน?
พ่อครับ อย่าคาดหวังว่าฉันจะกลับมาคืนนี้
อาจจะต้องใช้เวลาสักหน่อยในการรักษาสิ่งนี้
มันเป็นวันที่ยาวนาน หยิบโทรศัพท์ข้างถนน แต่

ฉันรักเขาจากผิวจนถึงกระดูก
แต่ฉันไม่อยากอยู่ในบ้านของเขา
ไม่มีอะไรจะพูดเพราะเขารู้
ฉันจะแค่หนีไปและอยู่คนเดียว

ฉันไม่เคยเห็นพ่อร้องไห้
เย็นชาเหมือนหินในแสงห้องครัว
ฉันจะบอกคุณว่าถึงเวลาแล้ว
แต่ฉันถูกเลี้ยงมาให้เงียบ
นี่คือสิ่งที่ฉันจะทำ
จะหนีไป จะทำให้มันเกิดขึ้น
จะคว้าเสื้อผ้าและเมื่อเช้ามา จะไป

จะไปนานแค่ไหน?
พ่อครับ อย่าคาดหวังว่าฉันจะกลับมาคืนนี้
อาจจะต้องใช้เวลาสักหน่อยในการรักษาสิ่งนี้
มันเป็นวันที่ยาวนาน หยิบโทรศัพท์ข้างถนน แต่

ฉันรักเขาจากผิวจนถึงกระดูก
แต่ฉันไม่อยากอยู่ในบ้านของเขา
ไม่มีอะไรจะพูดเพราะเขารู้
ฉันจะแค่หนีไปและอยู่คนเดียว

กระเป๋าเป้และหมวกแบนหันหลังกลับ
ขณะที่ฉันหยิบเสื้อผ้าของฉัน
พ่อของฉันไม่เห็นด้วยกับแผนนั้นที่จะโจมตี ตั้งใจจะแสดงความรัก
ฉันไม่อยากใช้ชีวิตแบบนี้
จะเอาของของฉันและไป แต่
ถ้าสิ่งต่างๆเปลี่ยนไปในไม่กี่วัน
ฉันอาจจะถูกโน้มน้าวใจให้รอ
แม่ก็เหมือนกัน
ไม่มีใครในเราเป็นนักบุญ ฉันคิดว่าพระเจ้ารู้ดี
ฉันไม่อยากหนีไป
และวันหนึ่งฉันอาจจะแสดงให้เห็น
ใส่บ้านของฉันในกระเป๋าเดินทาง ผูกเชือกผูกรองเท้าทั้งสองข้าง และหวังว่า
สิ่งต่างๆจะเปลี่ยนแปลง แต่ตอนนี้ฉันจะออกจากเมืองพร้อมกระเป๋าเป้บนไหล่

ฉันรักเขาจากผิวจนถึงกระดูก
แต่ฉันไม่อยากอยู่ในบ้านของเขา
ไม่มีอะไรจะพูดเพราะเขารู้
ฉันจะแค่หนีไปและอยู่คนเดียว

VIEW ORIGINAL LYRICS