ที่ปลายถนนแซ็ง-ว็องซ็องต์ มีกวีและหญิงสาวคนหนึ่ง
รักกันในชั่วขณะหนึ่ง แต่เขาไม่เคยพบเธออีกเลย
เพลงนี้ เขาแต่งขึ้น หวังว่าหญิงสาวนั้น
จะได้ยินมันในวันใบไม้ผลิ ที่ไหนสักแห่งบนถนน

ดวงจันทร์ที่ซีดเซียวประดับมงกุฎบนผมแดงของเธอ
ดวงจันทร์ที่แดงก่ำ สาดแสงรุ่งโรจน์ลงบนกระโปรงที่เต็มไปด้วยรู

ดวงจันทร์ที่ซีดจางลูบไล้โอปอลของดวงตาเธอที่เหนื่อยหน่าย
เจ้าหญิงแห่งถนน ยินดีต้อนรับสู่หัวใจที่บาดเจ็บของฉัน

REFRAIN
บันไดของบุตต์ยากลำบากสำหรับคนยากจน
ปีกของกังหันปกป้องคนรัก

เด็กขอทานน้อย ฉันรู้สึกถึงมือเล็กๆของเธอที่กำลังหามือฉัน
ฉันรู้สึกถึงอกเธอและเอวบาง ฉันลืมความเศร้าของฉัน

ฉันรู้สึกถึงกลิ่นไข้บนริมฝีปากเธอ
ของเด็กที่ไม่ได้กินอิ่ม และภายใต้การลูบคลำของเธอ
ฉันรู้สึกถึกเมามึนที่ทำให้ฉันสิ้นเปลือง

REFRAIN
บันไดของบุตต์ยากลำบากสำหรับคนยากจน
ปีกของกังหันปกป้องคนรัก

แต่นี่มันลอยไป ดวงจันทร์ก็เคลื่อนไป
เจ้าหญิงก็เช่นกัน ใต้ท้องฟ้าที่ไม่มีดวงจันทร์
ฉันร้องไห้ในหมอก ฝันที่จางหายไปของฉัน!

VIEW ORIGINAL LYRICS