ฉันมองพวกมันกระพือปีก
นกนางแอ่นเหล่านี้ที่บินวนรอบตัวเธอ
เหมือนพวกมันค้นหาในสายตาของเธอ
พวกมันที่ไม่มีวันได้ความรักจากเธอ
มันดึงดูดพวกมันเหมือนแสงสว่าง
หัวใจเหล่านี้เหมือนเธอที่ปิดครึ่งหนึ่ง
แต่ที่รักของฉัน, ไปเถอะ, บอกพวกมัน
ว่าเราไม่ขังนก

ฉันชื่นชมเธอจากพื้นดิน
บินข้างหน้าผา
ยิ่งฉันค้นหาเธอ, ยิ่งฉันสูญเสียเธอ
ในท้องฟ้าเย็นและร้อนนี้

เธอที่รู้สิ่งที่เราไม่รู้
เหมือนคนบ้า, เหมือนเด็ก
เล่าให้ฉันฟังถึงโลกที่เธอเห็นข้างบน
เล่าให้ฉันฟังถึงข้างใน

โอ้, รักษามันไว้, อิสรภาพของเธอ
มันเป็นเสื้อคลุมยาวของเธอในฤดูหนาว
มันเป็นความสง่างามและภาระของเธอ
ระหว่างคนและนก

ฉันชอบจินตนาการว่าเธอเต้นรำ
ไกลออกไปในท้องฟ้าไร้ขอบเขตนี้
ฝันว่าวันหนึ่งเธอจะให้ฉันแต่งงาน
กับการหลบหนีและการหนีของเธอ

ฉันจะทำให้ตัวตนของเธอเป็นตัวประกัน
ร่างกายของเธอ, ริมฝีปากของเธอ และบนหลังของเธอ
นิ้วของฉันจะวาดแม่น้ำ
รอยกรงเล็บของฉันบนผิวของเธอ

ฉันจะจูบเธอ (เราจะจูบกัน)
ด้วยความโกรธมากมาย (โอ้, ความโกรธมากมาย)
เพื่อให้ร่างกายของเธอ (เพื่อให้เวลาของเธอ)
จดจำ (จดจำ)
ความบ้าคลั่งของฉัน, ใบหน้าของฉัน
ให้การละทิ้งของฉันมาถึงเธอ

เธอจะดื่มจากริมฝีปากของฉันความปรารถนาที่จะยึดคืน
ไม่มีวันอีกแล้วที่วันจะขึ้นเพื่อไม่รบกวนเสียงร้องของเรา
ฉันจะสร้างเกาะระหว่างเส้นโค้งของฉันเพื่อให้เธอหลบภัย
เมื่อเธอถูกขังมากเกินไปเธอจะต้องกลับไปสู่อิสรภาพของเธอ
โอ้ที่รักของฉัน, ที่รักของฉัน, ฉันรู้
ว่าเธอจะจากไปอีกไม่นาน
เราไม่ขังนก

ฉันลืมตาขึ้นเช้านี้
และเธอก็จากไปแล้ว
ม่านปลิวเป็นภาพวาด
บนกำแพงขาวของฉันที่เหลืองเล็กน้อย
เหมือนเสียงถอนหายใจ, เธอหายไป
กลางคืนของเราที่สวยงาม
เธอบินไปสู่อ้อมแขนไหน
ไปสู่ความฝันใหม่ไหน?

VIEW ORIGINAL LYRICS