ਚਾਨਣ ਚੰਨ ਜੀ ਦਾ ਚੌਂਕੀ ਤਾਰੀਆਂ ਦੀ
ਚਾਨਣ ਚੰਨ ਜੀ ਦਾ ਚੌਂਕੀ ਤਾਰੀਆਂ ਦੀ
ਭੂਖ ਰੋਸ਼ਨੀ ਦੀ, ਤੇ ਦੀਦਾਰੇਆਂ ਦੀ
ਭੂਖ ਰੋਸ਼ਨੀ ਦੀ, ਤੇ ਦੀਦਾਰੇਆਂ ਦੀ

ਚਾਨਣ ਚੰਨ ਜੀ ਦਾ ਚੌਂਕੀ ਤਾਰੀਆਂ ਦੀ

ਤੇਰੀ ਨਜ਼ਰ ਹੀ ਭੋਏ ਦੀ ਪਥ ਬਣ ਗਯੀ
ਤੇਰਾ ਖ੍ਯਾਲ ਹੀ ਸਾਰ ਸਰਬੱਤ ਹੋਯਾ
ਤੇਰੇ ਇਸ਼੍ਕ਼ ਦੀ ਤੇਗ ਦਾਤਾ ਚਮਕ ਉਠੀ
ਜ੍ਦੋਂ ਰੱਬੀ ਰੂਹਾਂ ਦਾ ਰਤ ਚੋਆ
ਜਿਹਨੇ ਵਕ਼ਤ ਦੀ ਤੋੜ ਨੂ ਮੜਕ ਦਿੱਤੀ
ਉੱਗਾ ਬੀਜ ਮਿੱਟੀ ਮਸਕੀਨ ਵਿਚੋ
ਮੀਰੀ ਪੀਰੀ ਦਾ ਹੁਸਨ ਹੀ ਨਜ਼ਰ ਆਵੇ
ਸਾਨੂ ਧੂੜ ਵਿਚੋ, ਤਸਕੀਨ ਵਿਚੋ
ਸਾਨੂ ਧੂੜ ਵਿਚੋ, ਤਸਕੀਨ ਵਿਚੋ
ਜ੍ਦੋ ਹਵਾ ਨੂ ਇਸ਼੍ਕ਼ ਦੀ ਪੇਓਂਦ ਚੜ ਗਾਯੀ
ਅੰਬਰ ਧਰਤੀਆਂ ਫੇਰ ਸਰਬੁਲੰਦ ਹੋ ਗਏ
ਤੇਰੇ ਨੈਨਾ ਦੀ ਜੀਨੇ ਕਾਰੀਗਰੀ ਤੱਕੀ
ਓ ਤਾ ਤਿਡਕਨੋ ਥਿਡਕਨੋ ਬੰਦ ਹੋ ਗਏ
ਤੇਰੇ ਪ੍ਰੇਮ ਕਰਕੇ ਤੇਰੀ ਮਿਹਰ ਸਦਕੇ
ਤੇਰੇ ਪ੍ਰੇਮ ਕਰਕੇ ਤੇਰੀ ਮਿਹਰ ਸਦਕੇ
ਬੰਦੇ ਉਠ ਖੜੇ ਬੀਧੀ ਚੰਦ ਹੋ ਗਏ
ਬੰਦੇ ਉਠ ਖੜੇ ਬੀਧੀ ਚੰਦ ਹੋ ਗਏ

ਜਿਹੜੇ ਗੁਰੂ ਦਾ ਥਾਪੜਾ ਮਾਨ’ਦੇ ਨੇ
ਪਰਮਾਤਮਾ ਨੂ ਹਾਜ਼ਰ ਜਾਣਦੇ ਨੇ
ਓ ਤਾ ਜੱਗ ਨੂ ਵੇਖਦੇ ਖ਼ਵਾਬ ਵਾਂਗੂ
ਜੋ ਵੀ ਅਸ੍ਲਿਯਤ ਪਛਾਨ’ਦੇ ਨੇ
ਪਾਤਸ਼ਾਹੀ ਦੇ ਕਿੱਸੇ ਬਾਰੀਕ ਡਾਢੇ
ਲੇਖੇ ਬੋਹੁਤ ਲੰਬੇਂ ਕਿਰਪਾਨ ਦੇ ਨੇ
ਲੇਖੇ ਬੋਹੁਤ ਲੰਬੇਂ ਕਿਰਪਾਨ ਦੇ ਨੇ

ਚਾਨਣ ਚੰਨ ਜੀ ਦਾ ਚੌਂਕੀ ਤਾਰੀਆਂ ਦੀ
ਭੂਖ ਰੋਸ਼ਨੀ ਦੀ, ਤੇ ਦੀਦਾਰੇਆਂ ਦੀ
ਚਾਨਣ ਚੰਨ ਜੀ ਦਾ ਚੌਂਕੀ ਤਾਰੀਆਂ ਦੀ
ਭੂਖ ਰੋਸ਼ਨੀ ਦੀ, ਤੇ ਦੀਦਾਰੇਆਂ ਦੀ

ਸਿੱੰਜੇ ਤਵਿਆਂ ਨੇ ਸਚ ਤੀਰਾਂ ਤੇਗਾ’ਨ ਥਾਈ ਚੋਣੇ
ਬਾਬਾ ਬੁੱਢਾ ਜੀ ਦੀ ਬੀਡ ਚ ਬਿਰਾਜਮਾਨ ਹੋਣੇ
ਹੁਣ ਲਹੂ ਅਤੇ ਲੋਹਾ ਜਿੰਨੇ ਜੁੜ ਜਾਣ ਥੋੜੇ
ਡੂੰਘੇ ਧਿਆਨ ਵਿਚੋ ਊਠ ਸਚੇ ਪਾਤ੍ਸ਼ਾਹ ਦੇ ਘੋਡੇ
ਡੂੰਘੇ ਧਿਆਨ ਵਿਚੋ ਉੱਠੇ ਸਚੇ ਪਾਤ੍ਸ਼ਾਹ ਦੇ ਘੋਡੇ
ਧਨ ਗੁਰਿ ਹਰਗੋਬਿੰਦ ਜੀ
ਡਾਢੇ ਕੇਹਰ ਮਚੇ ਵੇਹੜੇ ਸਖਤ ਬਣ ਗਏ
ਢਾਯਾ ਤੀਰਥਾ ਨੂ ਕੈਸੇ ਵਖ਼ਤ ਬਣ ਗਏ
ਹੁਕ੍ਮ ਰੱਬ ਜੀ ਨੇ ਜ੍ਦੋ ਆਪ ਕੀਤਾ
ਫੌਜਾਂ ਸਜ ਗਈਆਂ ਉਚੇ ਤਖਤ ਬਣ ਗਏ
ਡਾਢੀ ਗੌਣ ਲੱਗੇ ਝੰਡੇ ਝੂਲ ਉੱਠੇ
ਰੋਸ਼ਨ ਹੋਯੀ ਫਕੀਰੀ ਸ਼ਾਹੀ ਬਸਤਰਾ’ਨ ਦੀ
ਗੂੰਜ ਡੱਗੀਆਂ ਦੀ ਨੂਰ ਆਖੜਾ’ਨ ਦਾ
ਭੇਟਾ ਘੋਡੀਆਂ ਦੀ ਸ਼ੋਬਾ ਸ਼ਾਸਤਰਾ’ਨ ਦੀ
ਭੇਟਾ ਘੋਡੀਆਂ ਦੀ ਸ਼ੋਬਾ ਸ਼ਾਸਤਰਾ’ਨ ਦੀ (ਆ ਆ ਆ)

ਨਾਮ ਜਪੇ ਦੁਨੀਆ, ਧਯਾਨ ਧਰੇ ਦੁਨੀਆ
ਤੇਰੇ ਚੋਲੇ ਨੂ ਪਕੜ ਕੇ ਤਰੇ ਦੁਨੀਆ
ਤੇਰੇ ਚੋਲੇ ਨੂ ਪਕੜ ਕੇ ਤਰੇ ਦੁਨੀਆ

ਚਾਨਣ ਚੰਨ ਜੀ ਦਾ ਚੌਂਕੀ ਤਾਰੀਆਂ ਦੀ
ਭੂਖ ਰੋਸ਼ਨੀ ਦੀ, ਤੇ ਦੀਦਾਰੇਆਂ ਦੀ
ਚਾਨਣ ਚੰਨ ਜੀ ਦਾ ਚੌਂਕੀ ਤਾਰੀਆਂ ਦੀ
ਭੂਖ ਰੋਸ਼ਨੀ ਦੀ, ਤੇ ਦੀਦਾਰੇਆਂ ਦੀ

ਚਾਨਣ ਚੰਨ ਜੀ ਦਾ ਚੌਂਕੀ ਤਾਰੀਆਂ ਦੀ