Ek ken 'n ou, ou liedjie
Van lewenswel en weë
Van lank-vergane skepe in, die kelders van die see

Die woorde is vergete
En tog
Die deuntjie draal
Soos vaag-bekende grepies in 'n baie ou verhaal

Van swerwers sonder rigting
Van soekers wat nooit vind
En eindelik was almal maar, net kinders van die wind

Gesigte, drome, name
Is deur die wind verwaai
En waarheen daardie woorde is, sou net 'n kind kon raai

Swerwers sonder rigting
Soekers wat nooit vind
En eindelik was almal maar, net kinders van die wind
En eindelik was almal maar, net kinders van die wind
En eindelik was almal maar, net kinders van die wind
Net kinders van die wind