9 ธันวาคม '84
เขาจับมือแฟนสาวเพื่อท้าทายฤดูหนาว
ค่ำคืนนี้เริ่มต้นอย่างสวยงาม
แต่กลับกลายเป็นเหตุการณ์เศร้าในไม่ช้า
พวกเขาคิดว่าตัวเองอยู่คนเดียวในตรอก
แต่ความจริงแล้วพวกเขาไม่ได้อยู่คนเดียว
สองสกินเฮดที่ขาดความวุ่นวายและอะดรีนาลีนเข้ามาหาเรื่อง
ตบหน้าเพื่อไล่ผู้หญิงออกไป
พวกผู้ชายรุมทำร้ายเขาสองต่อหนึ่ง
ใบหน้ากระแทกกับพื้นถนนเย็นเยือกเห็นความตายใกล้เข้ามา เขารู้สึกถูกบังคับ
ต้องหยิบอาวุธออกมาเพราะเขาไม่ใช่เด็กดี
หนึ่งในสกินเฮดตายทันทีและอีกคนยังคงกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด

ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก แต่ทำไมพวกนั้นถึงมาเจอเขา?
ความเจ็บปวดทางกายไม่เทียบเท่ากับความกลัวในวันพรุ่งนี้
เขามอบตัวในตอนเช้าโดยอ้างว่าป้องกันตัว
เขาถูกตัดสินในไม่กี่เดือนและได้รับโทษจำคุก 10 ปี
เขาคิดถึงพวกเขาบ่อยๆ เขาฝันถึงเธอตลอดเวลา
แม้จะมองไปไกลแค่ไหนก็ไม่เห็นปลายอุโมงค์
เขาพบกับฝันร้าย ความอับอาย ที่นอนสกปรก
เท้าถูกล่ามโซ่ระหว่างการย้าย และการต่อสู้ระหว่างการเดินเล่น
และในขณะที่เขาทนทุกข์กับระบบเรือนจำมากว่าหนึ่งปี
ข่าวร้ายมาทำให้เสียงในคอรัสเศร้าเพิ่มขึ้น
เขาติดเชื้อไวรัสแปลกๆ ที่โลกเพิ่งค้นพบด้วยความกลัว
1985 คำตัดสินใหม่ เขาติดเชื้อเอชไอวี
ไม่มีการรักษาใดๆ เขารู้สึกเหมือนถูกตัดสินประหารชีวิต
ดังนั้นเขาจะเป็นคนที่บ้าที่สุดในโลกที่มีกฎของผู้แข็งแกร่ง
เขาตกหลุมพรางทุกอย่างที่ความรุนแรงเพิ่มขึ้น
และเมื่อถูกปฏิบัติเหมือนสุนัข เขาจะเป็นสุนัขที่ดุร้ายที่สุด
เขาออกมาในที่สุดหลังจากแปดปี อนาคตเศร้าเหมือนสัมภาระของเขา
กระเป๋าว่างเปล่าแต่เลือดเต็มไปด้วยความโกรธ ดังนั้นเขาจึงไปปล้น
เขาถูกจับอีกครั้งในปีต่อมาและกลับไปสู่ฝันร้าย
ที่ที่ทุกอย่างมืดมนและคืนยาวนานเป็นสัปดาห์ในห้องขังเดี่ยว
เขาไม่คิดถึงพวกเขาอีกแล้ว เขาไม่ฝันถึงเธออีกแล้ว
เขาไม่กล้ามองไปข้างหน้าอีกแล้ว ปลายอุโมงค์อยู่ไกลเกินไป
หรือบางทีปลายอุโมงค์นั้น เขาต้องสร้างมันขึ้นมาเอง
เขารู้ว่าถ้าไม่พยายามอะไร เขาจะตายในกำแพงนี้

9 ตุลาคม '94 วันครบรอบการยกเลิกโทษประหารชีวิต
เขาหนีออกมาได้และยกเลิกชะตากรรมเศร้าของตัวเอง
เพียงไม่กี่เดือนของการหลบหนีก่อนจะกลับสู่กำแพงสีเทา
ไม่กี่เดือนของอิสรภาพที่วุ่นวายก่อนจะทาสีกำแพงด้วยความลืมเลือน
เขาถูกส่งตรงไปยังเขตความปลอดภัยสูง
ถูกแยกขังเป็นเวลา 5 ปี พวกเขาบอกว่านั่นคือสิ่งที่เขาสมควรได้รับ
เมื่อเขามองตัวเองในกระจก เขากลัวสิ่งที่สะท้อนกลับมา
จริงๆ แล้วเขาไม่เคยเป็นคนอ่อนโยน แต่คุกทำให้เขากลายเป็นสัตว์ประหลาด
ความโชคร้ายไม่เคยมาเดี่ยวๆ เอชไอวีเริ่มแสดงอาการ โรคเข้ามา
เขาตายทีละน้อยโดยไม่มีการช่วยเหลือและในความไม่สนใจอย่างสิ้นเชิง
1995 ใกล้จะออกจากคุกไปสู่สุสาน
การรักษาแบบสามทางปรากฏขึ้นและค่อยๆ นำเขากลับสู่โลก
ถูกผลักดันกลับสู่ชีวิตอีกครั้งและพยายามมองผ่านลูกกรงเหล็ก
เขาแต่งงานกับคนที่เขารัก ความรู้สึกของเขาทำให้อากาศอบอุ่นขึ้นในที่สุด
แต่การตัดสินของเขาที่ยังคงรอคอยจบลงในวันแย่ๆ วันหนึ่ง
สำหรับการหลบหนีและการปล้นเขาได้รับโทษ 30 ปี ปลายอุโมงค์หายไป
แต่เขายังคงมีความหวังในใจ เขาเคยใกล้ชิดกับความตายมาก
เขารู้สึกว่าเขาไม่สามารถถูกทำลายได้ เขารู้ว่าวันหนึ่งเขาจะออกไปข้างนอก
ในปี 2000 เขาเริ่มเขียน อาวุธใหม่ของเขาเพื่อเอาชีวิตรอดจากระบบ
เขาเขียนทั้งวันทั้งคืน ตอนนี้ไม่ใช่เขาอีกต่อไปแต่เป็นปากกาของเขาที่เลือดไหล
เขาเขียนหนังสือเล่มแรกและเปิดบล็อกแรกของนักโทษ
ผลงานของเขาทะลุผ่านประตูเหล็กหนาและตอนนี้ไม่มีใครสามารถปฏิเสธได้อีกต่อไป
ว่าเขายังมีชีวิตอยู่ ว่าเขามีตัวตน ว่าเขาสร้างคำว่าอนาคตขึ้นมาใหม่
ในปี 2008 ลูกสาวของเขาเกิดขึ้นและความรักและชีวิตไม่ใช่ความทรงจำอีกต่อไป
เขามีมือบนปากกา หมดเวลาของมือที่ยกขึ้น
"ก่อนหน้านี้ฉันหนีด้วยปืน
วันนี้ฉันหนีด้วยการเขียน"
เขาออกมาในเดือนมกราคม 2010 พร้อมกับโครงการและแนวทาง
หลังจาก 25 ปีในอุโมงค์
โลรองต์ได้พบกับแสงสว่าง.

CONSULTER LES PAROLES ORIGINALES