มันเป็นคืนที่เงียบสงัดและมืดมิดบนถนนที่ว่างเปล่า
ที่ไหนสักแห่งในเมืองลอนดอน
เจนนี่เดินคนเดียว เธอลากเท้าไป
เธอกำลังกลับบ้านไปนอน
เธอรู้จักเมืองนี้ เธอรู้จักพื้นนี้
เพราะเธอเดินมันมา
เป็นพันครั้งก่อน
เธอต้องการหนี คุณจะโทษเธอได้ไหม?

ในคืนเดียวกันนั้น
ในที่ที่ต่างออกไป
มีเด็กหนุ่มผมบลอนด์สวมฮู้ดเดินอยู่
ชื่อว่าเจมส์
เขาอายุ 14 ปีและสติไม่อยู่กับตัว
เขาสูบกัญชากับเพื่อนๆ
เจมส์เติบโตมาเป็นเด็กข้างถนน
เพื่อนๆ เรียกเขาว่า Screech
เขาไวเท้า
เขาเป็นคนโกหก ขโมยตอนอายุ 14 ปี
ปีศาจได้ตั้งเป้าหมายที่วิญญาณของเขา

ขณะที่เจนนี่เดินกลับบ้านคนเดียว
เธอรู้สึกกลัว
ปกติเธอจะโอเค แต่ครั้งนี้เหมือน
มีบางอย่างในอากาศ
การแทรกแซงจากพระเจ้าบอกให้เธอระวัง?
หรืออาจจะเป็นสัญชาตญาณที่กวนใจเธอและ
ทำให้เธอกลัวมาก?
เสียงไซเรนดังในระยะไกล
ตามจังหวะเท้าของเจนนี่
ซิมโฟนีของคืนที่
สะท้อนอาชญากรรมบนถนนลอนดอน
เจนนี่เลี้ยวหัวมุม เมื่อสายตาของพวกเขา
พบกัน
สาวน้อยเจนนี่ของเรา เด็กหนุ่มชื่อ Screech

"เอาเงินทั้งหมดมาให้ฉัน ยัยบ้า เอามาให้ฉัน
ถ้าเธอร่วมมือ เธอจะเป็นอิสระเร็วๆ นี้
ฉันต้องการกระเป๋าเงินของเธอ โทรศัพท์ของเธอ
อย่ามองฉัน
ฉันหมายความตามนั้น ยัยบ้า เธอฟังฉันไหม?"
เจนนี่แข็งทื่อเหมือนรูปปั้น
ผู้หญิงที่มีรูปร่างเหมือนหินย้อย
ความกลัวเหมือนไนโตรเจนเหลวในคืนมืด
เธอพยายามหาความแข็งแกร่งเพื่อขยับ
แต่ยังคงนิ่งเหมือน
รูปปั้นในรองเท้าส้นสูง

"เธอเล่นอะไรอยู่?
เธอเล่นเกมกับฉันเหรอ?
ฉันสาบานต่อพระเจ้า
ฉันจะเฉือนแก้มสีชมพูของเธอ
เธอคิดว่าฉันไม่หมายความตามนั้น
สาวน้อย? เธอไม่รู้จักฉัน
สิ่งสุดท้ายที่เธอจะเห็นคือ
เด็กหนุ่มชื่อ-"
Screech เอื้อมมือไปหยิบปลอก
มีดที่มีฟัน
ที่สามารถกัดผ่านเหล็ก
และเฉือนคอนกรีต และเขาเหวี่ยงมันด้วยความคลั่ง
ด้วยปีศาจในอก
และรูปปั้นที่เธอเป็น
กลายเป็นเนยในพริบตา

มันเป็นคืนที่เงียบสงัดและมืดมิดบนถนนที่ว่างเปล่า
ที่ไหนสักแห่งในเมืองลอนดอน
เจนนี่นอนนิ่งบนคอนกรีตเย็น
เธอพบที่นอนแล้ว
เธอรู้จักเมืองนี้ เธอรู้จักพื้นนี้
เพราะเธอเดินมันมา
เป็นพันครั้งก่อน
ฉันเดาว่าเธอหนีไปได้ มันน่าเสียดาย

VIEW ORIGINAL LYRICS