คุณจากพวกเราไปได้อย่างไรโดยไม่คาดคิด?
พวกเรารออยู่, พวกเรารออยู่
เพื่อคุณแต่คุณก็แค่จากไป
พวกเราต้องการคุณ, ฉันต้องการคุณ

โย, ฉันไม่รู้ว่ามันเป็นอย่างไรที่จะติดยาเม็ด
แต่ฉันรู้ว่ามันเป็นอย่างไรที่จะเป็นพยานที่มันฆ่า
แม่บอกฉันว่าเธอรักฉัน, ฉันคิดว่านี่ไม่ใช่เรื่องจริง
ฉันคิดถึงคุณเมื่อฉันได้กลิ่นบุหรี่นั้น, ใช่
ยินดีต้อนรับสู่ก้นบึ้งของนรก
พวกเขาบอกว่าความเจ็บปวดคือคุก, ปล่อยฉันออกจากเซลล์ของฉัน
คุณบอกว่าคุณภูมิใจในตัวฉัน, แต่คุณไม่รู้จักฉันดีขนาดนั้น
นั่งในห้องของฉัน, น้ำตาไหลลงใบหน้าและฉันตะโกน
ลงในปลอกหมอนของฉัน, คุณบอกว่าคุณจะมารับเรา
แล้วโทรมาอีกนาทีต่อมาเพื่อบอกเราว่าคุณไม่มา, ฉันอับอาย
ฉันอยู่ในห้องกับพ่อแม่ที่ฉันแทบไม่รู้จัก
ผู้หญิงคนหนึ่งในมุมมองเรา, ขณะที่เธอจดบันทึก
ฉันไม่เข้าใจแม่, คุณไม่อยากดูแลลูกๆ ของคุณเติบโตเหรอ?
ฉันเดาว่ายาเม็ดสำคัญกว่า, ทั้งหมดที่คุณต้องพูดคือไม่
แต่คุณจะไม่ทำใช่ไหม? คุณจะกินต่อไปจนกว่ายาเม็ดนั้นจะฆ่าคุณ
ฉันรู้ว่าคุณจากไปแล้วแต่ฉันยังรู้สึกถึงคุณ

ทำไมคุณถึงทิ้งเรา? ทำไมคุณถึงทิ้งเราไว้ที่นี่?
คุณจากเราไปได้อย่างไร?
คุณจากเราไปได้อย่างไร? ทำไมคุณถึงทิ้งเรา?
โอ้, เฮ้

ฉันมีรูปนี้ในห้องของฉันและมันฆ่าฉัน
แต่ฉันไม่ต้องการรูปของแม่, ฉันต้องการของจริง
ตอนนี้ความสัมพันธ์เป็นสิ่งที่เราจะไม่มีวันมี
ทำไมฉันรู้สึกเหมือนฉันสูญเสียบางสิ่งที่ฉันไม่เคยมี?
คุณควรจะอยู่ที่นั่นเมื่อฉันจบการศึกษา
บอกฉันว่าคุณรักฉันและยินดีด้วย
แทนที่จะทิ้งเราไว้ที่หน้าต่างรอ
แม่อยู่ที่ไหน? พวกเรายังเด็กเกินไปที่จะเข้าใจว่าแม่อยู่ที่ไหนใช่ไหม?
ใช่, ฉันรู้ว่ายาเสพติดนั้นจับคุณไว้
ฉันเห็นมันในตาของคุณ, มันจับจิตใจของคุณไว้
บางคนบอกว่ามันสนุกที่จะได้สูงแต่ฉันไม่หัวเราะ
สิ่งที่คุณไม่รู้และสิ่งที่คุณไม่เข้าใจ
คือฉันเป็นแค่เด็กที่ไม่สามารถเข้าใจได้
ฉันจะไม่บอกว่าฉันให้อภัยคุณเพราะมันยังไม่เกิดขึ้น
ฉันคิดว่าบางทีฉันจะรู้สึกดีขึ้นเมื่อเวลาผ่านไป
ถ้าคุณสนใจฉันจริงๆ, แล้วคุณอยู่ที่ไหน?

ทำไมคุณถึงทิ้งเรา? ทำไมคุณถึงทิ้งเรา?
คุณจากเราไปได้อย่างไร?
คุณจากเราไปได้อย่างไร? ทำไมคุณถึงทิ้งเรา?
เฮ้

การสนทนาครั้งสุดท้ายของเรา, คุณและฉันนั่งในห้องนั่งเล่น
พูดถึงเพลงของฉันและฉันนำบางอย่างมาให้คุณฟัง
คุณเริ่มร้องไห้, บอกฉันว่านี่ไม่ใช่คุณ
สองสามสัปดาห์ต่อมา, ฉันเดาว่าคุณร้องเพลงที่แตกต่างกัน
คุณกินยาเม็ดนั้นเป็นครั้งสุดท้าย, ใช่ไหม?
พวกเขาพาคุณไปจากเราแล้วครั้งหนึ่ง, ฉันเดาว่าพวกเขากลับมาจบคุณ
ร้องไห้ตาของฉันออกในสตูดิโอมันยาก
เพลงเป็นที่เดียวที่ฉันสามารถไปพูดกับคุณ
มันใช้ทุกอย่างในตัวฉันที่จะไม่กรีดร้องในงานศพของคุณ
นั่งในเก้าอี้ของฉัน, คนที่พูดนั้นน่าสมเพช
ฉันหวังว่าคุณจะอยู่ที่นี่แม่แต่ทุกครั้งที่ฉันนึกถึงคุณ
ทั้งหมดที่ฉันรู้สึกคือความเจ็บปวด, ฉันเกลียดวิธีที่ฉันจำคุณ
พวกเขาพบคุณบนพื้น, ฉันบอกได้ว่าคุณรู้สึกว่างเปล่า
ให้ทุกอย่างที่คุณมีบวกกับชีวิตของคุณให้กับขวดยาเม็ดนั้น
คุณให้ทุกอย่างที่คุณมีบวกกับชีวิตของคุณให้กับขวดยาเม็ดนั้น
ไม่รู้ว่าคุณได้ยินฉันหรือไม่, แต่ถ้าคุณยังดูอยู่ทำไม

ทำไมคุณถึงทิ้งเรา? ทำไมคุณถึงทิ้งเรา?
คุณจากเราไปได้อย่างไร?
คุณจากเราไปได้อย่างไร? ทำไมคุณถึงทิ้งเรา?
เฮ้

VIEW ORIGINAL LYRICS