เสียงร้องด้วยความเจ็บปวด
และเสียงโซ่ที่ขูดขีด
เสียงสะท้อนเหล่านั้นเยาะเย้ยและหลอกลวงฉัน
มหาสมุทรแห่งความผิด
และแม่น้ำแห่งความอับอาย
ความโกรธเกรี้ยวมันไม่เคยจากฉันไป

ความเศร้าในหิมะ
ฤดูหนาวแห่งความทุกข์
ได้มาที่นี่เพื่อพิพากษาและพรากฉันไป
ขังความโกรธไว้
มันเขย่ากรง
ความโกรธเกรี้ยวมันไม่เคยจากฉันไป

อยู่เสมอภายใน
ซ่อนอยู่ในผิวหนัง
บาดแผลที่เจ็บปวดลึกลงไป
พยายามเท่าไหร่
ที่จะซ่อนมันไว้
ความโกรธเกรี้ยวมันไม่เคยจากฉันไป

ฉันทนความหิวมานาน
ฉันเงียบเสียงร้องมานาน
ฉันหนีจากเสียงฟ้าร้องมานาน
เพื่อขึ้นไป
ฉันยังคงพยายาม
ที่จะรับความเจ็บปวด
เพื่อเก็บมันไว้จนถึงที่สุด

เทความโกรธออกมาและซ่อนมันไว้
มิฉะนั้นมันจะหกไปถึงผู้บริสุทธิ์และนำพวกเขาไปสู่ความเจ็บปวด
ในเหล็กและผ้าขี้ริ้วฉันจะปกปิดความอับอาย
เพื่อให้ผู้บริสุทธิ์ไม่ต้องถูกพิพากษาในนามของฉัน

ฉันทนความหิวมานาน
ฉันเงียบเสียงร้องมานาน
ฉันหนีจากเสียงฟ้าร้องมานาน
เพื่อขึ้นไป
ฉันยังคงพยายาม
ที่จะรับความเจ็บปวด
เพื่อเก็บมันไว้จนถึงที่สุด

เสียงร้องด้วยความเจ็บปวด
และเสียงโซ่ที่ขูดขีด
เสียงสะท้อนเหล่านั้นเยาะเย้ยและหลอกลวงฉัน
มหาสมุทรแห่งความผิด
และแม่น้ำแห่งความอับอาย
ความโกรธเกรี้ยวมันไม่เคยจากฉันไป

VIEW ORIGINAL LYRICS