ก่อนหน้านี้ ฉันไม่รู้เลย
ว่ามีคำบางคำที่เราไม่ได้ยิน
แต่คืนหนึ่ง มีเงาหนึ่งเดินเข้ามา
บอกฉันว่า ฟังให้มากขึ้นหน่อย
มีเสียงหนึ่งพูดกับเธอด้วยคำที่ไม่รู้จัก
เธอได้ยินเสียงเบาๆ ของความเงียบหรือไม่?

ฉันได้ไปเดินเล่น
ต้นโพธิ์ก็โน้มตัวลงมา
เพื่อเล่าเรื่องราวให้ฉันฟัง
ที่มีแต่พวกมันเท่านั้นที่รู้
และลมและทะเลก็พูดกับฉันอย่างอ่อนโยน
ฉันได้ยินเสียงร้องของความเงียบ

และตั้งแต่นั้นมา ฉันเห็นผู้คนมากมาย
ที่โยนคำพูดไปทั่ว
และพูดคุยโดยไม่ได้พูดอะไร
ที่ได้ยินโดยไม่ได้ฟัง
พวกเขาแต่งเพลง
ที่มีเสียงพันเสียงร้องตาม
และเสียงร้องของพวกเขา ปกคลุมเสียงของความเงียบ

ผู้คนไม่เห็นดอกไม้อีกต่อไป
พวกเขามีรอยย่นที่หัวใจ
พวกเขาหวังว่าด้วยการสร้างเสียงดัง
จะเติมเต็มความว่างเปล่าในชีวิตของพวกเขา
และคำพูดของฉันตกลงไปโดยไม่มีเสียง
เป็นหยดน้ำค้างที่ถูกกลืนกิน
เหมือนเสียงของความเงียบ

เธอ นอนอยู่ข้างๆ ฉัน
และฉันไม่กล้าพูดกับเธอ
กลัวว่าคำพูดของฉันจะสับสน
กับเสียงรบกวนจากโลกนี้
แต่ฉันรักเธอมากจนวันหนึ่งเธอจะเข้าใจ
เธอจะได้ยินฉัน ตะโกนคำของความเงียบ

VIEW ORIGINAL LYRICS