เพียงแค่เรายืนขึ้นบนสองเท้า
เราก็เริ่มอพยพผ่านทุ่งหญ้า
ตามฝูงไบซัน
ไปยังดินแดนใหม่ที่อยู่ไกลเกินขอบฟ้า

เด็กๆ อยู่บนหลังและคาดหวัง
ดวงตาเฝ้าระวังและหูฟังทุกอย่าง
ดมกลิ่นภูมิทัศน์ใหม่ที่น่าฉงนและไม่รู้จัก

เราเป็นเผ่าพันธุ์ที่เดินทาง
เราไม่มีทรัพย์สิน มีแต่สัมภาระ
เราไปกับละอองเกสรในสายลม
เรามีชีวิตเพราะเราเคลื่อนไหว

เราไม่เคยหยุดนิ่ง เราเป็นคนเร่ร่อน
เราเป็นพ่อ แม่ ลูก หลาน และเหลนของผู้อพยพ
สิ่งที่ฉันฝันเป็นของฉันมากกว่าสิ่งที่ฉันสัมผัส
ฉันไม่ใช่คนที่นี่ แต่คุณก็ไม่ใช่เช่นกัน
ฉันไม่ใช่คนที่นี่ แต่คุณก็ไม่ใช่เช่นกัน
ไม่ใช่ที่ไหนเลยทั้งหมด
และเป็นส่วนหนึ่งของทุกที่

เราข้ามทะเลทราย ธารน้ำแข็ง ทวีป
ทั่วโลกจากปลายสุดถึงปลายสุด
ดื้อรั้น เอาตัวรอด
ตาจับจ้องที่ลมและกระแส มือมั่นคงที่พาย
เราขนสงครามของเรา เพลงกล่อมเด็กของเรา
เส้นทางของเราสร้างจากบทกวีของการอพยพและความอดอยาก
และมันเป็นเช่นนี้เสมอมา ตั้งแต่ไม่มีที่สิ้นสุด
เราเป็นหยดน้ำที่เดินทางในอุกกาบาต
ข้ามกาแล็กซี ความว่างเปล่า พันปี
เราค้นหาออกซิเจน และพบความฝัน

เพียงแค่เรายืนขึ้นบนสองเท้า
และเราเห็นตัวเองในเงาของกองไฟ
เราได้ยินเสียงของความท้าทาย
เรามองแม่น้ำเสมอ คิดถึงฝั่งตรงข้าม

เราเป็นเผ่าพันธุ์ที่เดินทาง
เราไม่มีทรัพย์สิน มีแต่สัมภาระ
เราไม่เคยหยุดนิ่ง เราเป็นคนเร่ร่อน
เราเป็นพ่อ แม่ ลูก หลาน และเหลนของผู้อพยพ
สิ่งที่ฉันฝันเป็นของฉันมากกว่าสิ่งที่ฉันสัมผัส
ฉันไม่ใช่คนที่นี่ แต่คุณก็ไม่ใช่เช่นกัน
ฉันไม่ใช่คนที่นี่ แต่คุณก็ไม่ใช่เช่นกัน
ไม่ใช่ที่ไหนเลยทั้งหมด
และเป็นส่วนหนึ่งของทุกที่

เช่นเดียวกับเพลง นก ตัวอักษร
ถ้าคุณต้องการให้บางสิ่งตาย ปล่อยให้มันนิ่ง

VIEW ORIGINAL LYRICS