มันเป็นวันที่สี่มิถุนายน แดดส่องมาตั้งแต่เช้า
ฉันดูแลไร่องุ่นและพี่ชายของฉันกำลังขนหญ้าแห้ง
และเมื่อถึงเวลาอาหารกลางวัน เราก็กลับบ้าน
และแม่ของเราตะโกนจากครัวว่า "เช็ดเท้าของพวกเธอบนพรมเช็ดเท้า"
จากนั้นเธอก็บอกเราว่าเธอมีข่าวจากบูร์ก-เล-เอสซอน
เช้านี้ มารี-ฌาน กิโยม กระโดดจากสะพานการอน

และพ่อของฉันบอกแม่ขณะที่ส่งจานกราแตงให้เรา
"มารี-ฌาน เธอไม่ค่อยฉลาดนัก ส่งขนมปังมาให้ฉันหน่อย
ยังมีอีกสองเฮกตาร์ที่ต้องไถในทุ่งอ้อย"
และแม่บอกว่า "เธอเห็นไหม เมื่อฉันคิดถึงมัน มันก็ยังคงน่าเศร้าสำหรับมารี-ฌานที่น่าสงสาร
ดูเหมือนว่าจะไม่มีอะไรดีเกิดขึ้นที่บูร์ก-เล-เอสซอน
และตอนนี้มารี-ฌาน กิโยม กระโดดจากสะพานการอน"

และพี่ชายของฉันบอกว่าเขาจำได้เมื่อเขาและฉันและนิโคลาสคนโต
เราเคยใส่กบไว้ในหลังของมารี-ฌาน คืนหนึ่งที่โรงหนัง
และเขาบอกฉันว่า "เธอจำได้ไหม เธอคุยกับเธอวันอาทิตย์ใกล้โบสถ์
ส่งไวน์มาให้ฉันอีกหน่อย ชีวิตมันไม่ยุติธรรมเลย
บอกได้เลยว่าฉันเห็นเธอที่โรงเลื่อยเมื่อวานนี้ที่บูร์ก-เล-เอสซอน
และวันนี้มารี-ฌานกระโดดจากสะพานการอน"

แม่บอกฉันในที่สุดว่า "ลูกชายของฉัน ลูกไม่ค่อยมีความอยากอาหารเลย
ฉันทำอาหารทั้งเช้าและลูกไม่ได้แตะต้องอะไรเลย ลูกไม่ได้กินอะไรเลย
บอกฉันสิ น้องสาวของบาทหลวงหนุ่มคนนั้นผ่านมาด้วยรถยนต์
เธอบอกว่าจะมาทานอาหารเย็นวันอาทิตย์ โอ้ และพูดถึงเรื่องนี้
เธอบอกว่าเธอเห็นเด็กชายที่ดูเหมือนลูกที่บูร์ก-เล-เอสซอน
และเขากับมารี-ฌานกำลังโยนอะไรบางอย่างจากสะพานการอน"

เวลาผ่านไปหนึ่งปีเต็ม เราไม่พูดถึงมารี-ฌานอีกเลย
พี่ชายของฉันที่แต่งงานแล้วได้เปิดร้านกับภรรยาของเขา
ไข้หวัดใหญ่เข้ามาในหมู่บ้านของเราและพ่อของฉันเสียชีวิตในเดือนมกราคม
ตั้งแต่นั้นมา แม่ก็ไม่อยากทำอะไรอีกเลย เธอเหนื่อยตลอดเวลา
และฉัน บางครั้งก็ไปเก็บดอกไม้แถวๆ เอสซอน
และฉันโยนมันลงในน้ำขุ่นจากบนสะพานการอน

VIEW ORIGINAL LYRICS