เมโดลาร์คและชิม-ชู-รี และนกกระจอก
บินขึ้นสู่ท้องฟ้าในความสนุกสนาน
เพื่อความบันเทิงเหนือฟาโรห์
ไม่นานหลังจากนั้นพวกฟาริสีลากหวีผ่านทุ่งหญ้า
คุณจำได้ไหมว่าพวกเขาเรียกอะไรขึ้นมาหาคุณและฉันที่หน้าต่างของเรา?

มีแสงสนิมบนต้นสนคืนนี้
ดวงอาทิตย์เทไวน์, พระเจ้า, หรือไขกระดูก
เข้าสู่กระดูกของต้นเบิร์ช
และยอดแหลมของโบสถ์
ยื่นออกมาจากเงามืด
แอก, ขวาน, ปล่องควันเก่า, กองฟาง และรถเข็น
และทุกอย่างเอียงเหมือนถูกลากจากเชือก
ในปากของทิศใต้เบื้องล่าง

เราเคยเห็นภูเขาเหล่านั้นคุกเข่า, สักหลาดและเทา
เราคิดว่าหัวใจของเราจะละลายไป
จากหิมะในเวลากลางคืน
แค่ไป, และไป
และการกระทบของกระดิ่งลม
ในตอนเช้า, ในตอนเช้า
ช่วยให้ฉันหาทางกลับเข้าไป
จากที่ที่ฉันเคยอยู่

และ, เอมิลี่, ฉันเห็นคุณเมื่อคืนนี้ริมแม่น้ำ
ฉันฝันว่าคุณกำลังขว้างก้อนหินเล็กๆ ข้ามผิวน้ำ
ขมวดคิ้วที่มุมที่พวกมันหายไป, และจมลงตลอดกาล
ในเมฆโคลน, ประกายไมกา, เหมือนท้องฟ้าหายใจบนกระจก

อย่างไรก็ตาม, ฉันนั่งข้างคุณ, ริมน้ำ
คุณสอนฉันชื่อของดวงดาวเหนือศีรษะที่ฉันจดลงในสมุดบันทึกของฉัน
แม้ว่าทั้งหมดที่ฉันรู้เกี่ยวกับจักรวาลที่ท่องจำคือกลุ่มดาวพลีอาดีสที่หลุดออกมาในเดือนธันวาคม
ฉันสัญญากับคุณว่าฉันจะเขียนเป็นบทกวีเพื่อที่ฉันจะจำได้เสมอ

ว่าดาวตกเป็นแหล่งของแสง
และดาวตกคือสิ่งที่เราเห็น
และอุกกาบาตคือหินที่ปราศจากไฟที่ขับเคลื่อนมันมาหาคุณ

และดาวตกคือสิ่งที่ทำให้เกิดแสง
และดาวตกคือวิธีที่มันถูกมองเห็น
และอุกกาบาตคือกระดูกที่ถูกโยนจากความว่างเปล่าที่เงียบสงบในข้อเสนอให้คุณ

คุณมาและวางผ้าประคบเย็นบนความยุ่งเหยิงที่ฉันอยู่
เปิดหน้าต่างกว้างและร้องว่า, อาเมน, อาเมน, อาเมน
ทั้งโลกหยุดฟังเสียงตะโกนของคุณ
และคุณมองลงมาและเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น

เส้นกำลังจางหายในอาณาจักรของฉัน
แม้ว่าฉันจะไม่เคยรู้วิธีที่จะล้อมรอบมัน
ดังนั้นปากโคลนของลิงบาบูนและหมูตัวเมีย, และนกกะทา, และม้าและไก่
คลำที่ประตูของทะเลสาบที่กำลังคืบคลานซึ่งครั้งหนึ่งเคยเป็นคอกที่เรียบร้อย
และจดหมายมาสายและที่ดินใหญ่ไม่ได้ส่องสว่างจากภายใน
การพูดคุยในเมืองกำลังกลายเป็นเรื่องน่ารังเกียจ

ในเวลาที่เหมาะสมเราจะเห็นยอดเขาที่ห่างไกลสว่างไสวด้วยแสงไฟ
ฉันเห็นความกล้าหาญของคุณ, และฉันจะตามคุณไปที่นั่น
และพายเรือผ่านเวลากลางคืน
สุขภาพดี
สุขภาพดีขึ้นทันที
ในการค้นหาหมอตำแย
ที่สามารถช่วยฉัน
ที่สามารถช่วยฉัน
ช่วยฉันหาทางกลับเข้าไป
และมีความกังวลที่ฉันเคยไป

และพูด, พูด, พูดในที่กำบังของอ่าว, อย่ากังวล
ทิ้งปัญหาของคุณไว้ที่นี่ที่เรือลากน้ำแยกน้ำจากน้ำ
ขนาบข้างด้วยร่อง, ม้วนกลับ, เหมือนไม้ขีดไฟที่ถือขึ้นไปที่หนังสือพิมพ์
เอมิลี่, พวกเขาจะตามผู้นำของคุณตามตัวอักษร
และฉันทำคำกล่าวนี้, และฉันไม่อายที่จะบอกว่าฉันรู้จักคุณดีกว่า
สิ่งที่พวกเขาเห็นเป็นเพียงลำแสงของดวงอาทิตย์ของคุณที่ขับไล่ฤดูหนาว

ให้เราไป, แม้ว่าเราจะรู้ว่ามันเป็นความพยายามที่ไร้ความหวัง
สายสัมพันธ์ที่ผูกมัด, พวกมันมีหนามและหนามและยึดเราไว้ใกล้ตลอดไป
แม้ว่าจะไม่มีอะไรที่จะช่วยให้ฉันเข้าใจท้องฟ้าที่กว้างและหาว
มีเพลงที่ฉันตื่นขึ้นมาบนริมฝีปากของฉันขณะที่คุณแล่นเรือใหญ่ของคุณไปสู่รุ่งอรุณ

กลับบ้านเถอะ, ดอกป๊อปปี้เติบโตสูงถึงเข่าแล้วตอนนี้
ดอกไม้ทั้งหมดร่วงหล่น, และละอองเกสรทำลายไถ
ดอกโบตั๋นพยักหน้าในสายลมและขณะที่พวกมันโค้งงออย่างเปียกชื้น, กับ
ความเฉื่อยชาไฮโดรเซฟาลิกมดเช็ดหน้าผากของพวกมัน

และทุกอย่างที่มีปีกกระสับกระส่าย, ไร้ทิศทาง, เมาและเศร้า
ผีเสื้อและนกชนกันในชั่วโมงที่ร้อนและไม่ศักดิ์สิทธิ์
และความไร้แม่สีดินของฉันนอนเอนกายอย่างยาวเหยียด
กลับบ้านเถอะตอนนี้, กระดูกทั้งหมดของฉันเจ็บปวดด้วยเถาวัลย์

พ่อชี้ให้ฉันดู, เป็นครั้งที่ร้อยในคืนนี้
ทางที่ทัพพีชี้ไปยังแสงสีแดงดิน
หรี่ตามองขึ้นไปบนท้องฟ้าและฟัง
รักเขา, เราเคลื่อนไหวภายในขอบเขตของเขา
แค่กลุ่มดาวในลำดับที่ตั้งของดวงดาว

เราสามารถยืนได้เป็นศตวรรษ
จ้องมอง, ด้วยหัวที่เอียง
ในเวลากลางวันกว้างที่สิ่งนี้
ความสุข, ถูกขังอยู่ในแผ่นดิน
ในร่างกายที่ไม่คงอยู่
ตะลึงกับความหวานของการเป็น
จนกว่าเราจะไม่เป็น
บอก, เอานี่
และกินนี่

บอก, ดาวตกเป็นแหล่งของแสง
และดาวตกคือสิ่งที่เราเห็น
และอุกกาบาตคือหินที่ปราศจากไฟที่ขับเคลื่อนมันมาหาคุณ

และดาวตกคือสิ่งที่ทำให้เกิดแสง
และดาวตกคือวิธีที่มันถูกมองเห็น
และอุกกาบาตคือกระดูกที่ถูกโยนจากความว่างเปล่าที่เงียบสงบในข้อเสนอให้คุณ

VIEW ORIGINAL LYRICS