ฉันอยากจะเป็นพหูพจน์
เมื่อเอกพจน์ของฉันตัดปีกของฉัน

เป็นดาราแต่ยังคงไม่เปิดเผยตัว
ใช้ชีวิตในชนบทแต่ในใจกลางเมือง

ลบความเหงาของฉัน
ไม่มีพระเจ้า ไม่มีครอบครัว และไม่มีนิสัย

เจ้าหญิงผิวขาวหรือหมอนวดที่กรุงเทพฯ
นักปรัชญาผู้สงบและนักร้องร็อค

เผาคืนของฉัน จมน้ำวันของฉัน
ซื่อสัตย์ต่อความรักนับพัน

ใช้ชีวิตของตัวเอง แค่ชีวิตของตัวเอง
ตายด้วยความปรารถนา แค่รอบเดียวแล้วจบ

มันเจ็บเกินไป มันไม่ถูกศีลธรรม
ใช้ชีวิตแม้เพียงครึ่งเดียว ไม่เป็นไร แต่ใช้ชีวิตร้อยชีวิต

ฉันอยากจะเปลี่ยนเลือด
เปลี่ยนความฝันและหัวและสำเนียง

ดินแดนหนึ่ง บ้านหนึ่ง ไฟใหญ่
ใช้ชีวิตแบบเร่ร่อนและอิสระ นอนใต้ท้องฟ้า

แต่ใครคือใคร? และใครคือหนึ่งเดียว?
แค่ผู้พิพากษาและไม่เคยเป็นฆาตกร?

ใช้ชีวิตของตัวเอง แค่ชีวิตของตัวเอง
ตายด้วยความปรารถนา แค่รอบเดียวแล้วจบ

มันเจ็บเกินไป มันไม่ถูกศีลธรรม
ใช้ชีวิตแม้เพียงครึ่งเดียว ไม่เป็นไร แต่ใช้ชีวิตร้อยชีวิต

แต่ใครคือใคร? และใครคือหนึ่งเดียว?
แค่ผู้พิพากษาและไม่เคยเป็นฆาตกร?

ใช้ชีวิตของตัวเอง แค่ชีวิตของตัวเอง
ตายด้วยความปรารถนา แค่รอบเดียวแล้วจบ

มันเจ็บเกินไป มันไม่ถูกศีลธรรม
ใช้ชีวิตแม้เพียงครึ่งเดียว ไม่เป็นไร แต่ใช้ชีวิตร้อยชีวิต

ใช้ชีวิตของตัวเอง แค่ชีวิตของตัวเอง
ตายด้วยความปรารถนา แค่รอบเดียวแล้วจบ

มันเจ็บเกินไป มันไม่ถูกศีลธรรม
ใช้ชีวิตแม้เพียงครึ่งเดียว ไม่เป็นไร แต่ใช้ชีวิตร้อยชีวิต

ใช้ชีวิตของตัวเอง แค่ชีวิตของตัวเอง
ตายด้วยความปรารถนา แค่รอบเดียวแล้วจบ

มันเจ็บเกินไป มันไม่ถูกศีลธรรม
ใช้ชีวิตแม้เพียงครึ่งเดียว ไม่เป็นไร แต่ใช้ชีวิตร้อยชีวิต

ใช้ชีวิตของตัวเอง แค่ชีวิตของตัวเอง
ตายด้วยความปรารถนา แค่รอบเดียวแล้วจบ

มันเจ็บเกินไป มันไม่ถูกศีลธรรม
ใช้ชีวิตแม้เพียงครึ่งเดียว ไม่เป็นไร แต่ใช้ชีวิตร้อยชีวิต

VIEW ORIGINAL LYRICS