ขณะที่ฉันเดินผ่านหุบเขาแห่งเงามรณะ
ฉันสวมมงกุฎหนามและดึงมีดออกจากอกของฉัน
ฉันยังคงค้นหาบางสิ่งที่ฉันไม่เคยพบ
แต่อาจจะไม่พบ เพราะฉันทิ้งมันไว้ข้างหลังหมดแล้ว
ตอนนี้ฉันติดอยู่กับสิ่งนี้ และมันจะไม่เปลี่ยนแปลง
เป็นส่วนหนึ่งของฉันเสมอ จนถึงวันสุดท้าย
จะไปทางไหนจากที่นี่? จะเดินทางบนถนนไหน?
ฉันใช้ชีวิตทั้งชีวิตในการเลือก และมันเลือกผิดเสมอ
ฉันจะพยายามมีความตั้งใจที่จะมีชีวิตอยู่ไหม?
ฉันจะพยายามเพราะฉันไม่เคยเห็นแสงสว่าง?
เป่ามันลงไปกับพื้นและตอนนี้คุณเห็น
คุณใช้ชีวิตทั้งชีวิตในการเอาสิ่งที่ดีที่สุดจากฉัน

คุณไปไหน?
บ้านคุณอยู่ที่ไหน?
คุณจบลงอย่างไรด้วยตัวคุณเอง?
คุณได้ยินฉันไหมตอนนี้?
ไม่มีแสง, ไม่มีเสียง
หายใจลำบาก เมื่อคุณอยู่ใต้ดิน
คุณได้ยินฉันไหมตอนนี้?
ได้ยินฉันตอนนี้

ฉันจะทำเป็นต่อไปได้อีกนานแค่ไหน?
ว่าดวงดาวทั้งหมดบนท้องฟ้ามีความหมายกับฉัน
สวรรค์จะเปิดขึ้นถ้าฉันใช้ชีวิตบนเข่าของฉัน
ชายที่พูดมาก แต่ทำน้อย
เดินบนถนนเหล่านี้ ที่ไม่มีความหวัง
หมอนคอนกรีต ชายที่ไม่มีบ้าน
ยื่นมือช่วยเขา แล้วเราก็เดินไปด้วยกัน
ทิ้งคุณธรรมของความสงสารไว้ แต่เราอยู่กับความอับอาย
กลัวที่จะฝันในโลกที่ไม่มีแสงแดด
เมื่อคุณตื่นขึ้น คุณรู้ว่ามันมืดกว่าคืนที่แล้ว
เราลืมไปอย่างรวดเร็ว การเสียสละที่ผ่านไป
เกิดมาเพื่อเดินจากไป ได้เดินทั้งชีวิต

คุณไปไหน?
บ้านคุณอยู่ที่ไหน?
คุณจบลงอย่างไรด้วยตัวคุณเอง?
คุณได้ยินฉันไหมตอนนี้?
ไม่มีแสง, ไม่มีเสียง
หายใจลำบาก เมื่อคุณอยู่ใต้ดิน
คุณได้ยินฉันไหมตอนนี้?
ได้ยินฉันตอนนี้

มองตาฉันและฉันเห็น
ฉันเห็นอะไร?
ไม่มีอะไรเลย (ไม่มีอะไรเลย)
มองรอบตัวฉันอีกครั้ง
ฉันเห็นอะไร?
ไม่มีอะไรเลย

คุณไปไหน?
บ้านคุณอยู่ที่ไหน?
คุณจบลงอย่างไรด้วยตัวคุณเอง?
คุณได้ยินฉันไหมตอนนี้?
ไม่มีแสง, ไม่มีเสียง
หายใจลำบาก เมื่อคุณอยู่ใต้ดิน
คุณได้ยินฉันไหมตอนนี้?
ได้ยินฉันตอนนี้

คุณได้ยินฉันไหม?
ได้ยินฉันตอนนี้

VIEW ORIGINAL LYRICS