เซปเทมเบอร์ที่ซีดเหลือง, ปีนั้นฉันสวมเวลาเหมือนชุดเดรส
วันในฤดูใบไม้ร่วงโบยบินอย่างนุ่มนวลรอบตัวฉัน, เหมือนฝ้ายบนผิวหนังของฉัน
แต่เมื่อเถ้าของฤดูร้อนสูญหายและหายไป
หัวใจของฉันเย็นชาและเพียงแค่จังหวะที่โปร่งว่างเท่านั้นที่ส่งเสียงออกมาจากภายใน
แต่แล้วเขาก็ขึ้น, สว่างเหมือนดวงจันทร์เต็มดวง
และจมลงในร่องรอยของปราสาทของฉัน

และเกราะของฉันทั้งหมดตกลงมา
ในกองที่เท้าของฉัน
และฤดูหนาวของฉันให้ทางให้ความอบอุ่น
ขณะที่ฉันกำลังร้องเพลงให้เขาหลับ

เขาไปตามเส้นทางเหมือนดอกบัวน้ำ
อ่อนโยนบนผิวของความคิดของเขา ร่างกายของเขาลอย
ไม่ถูกหนักหัวลงด้วยความหลงใหลหรือความรุนแรง
แต่ยังไม่รู้ถึงความลึกที่เขากำลังล่องลอยอยู่
และเขาหาที่อยู่ในฉัน
สำหรับสิ่งที่โชคร้ายหว่าน, เขารู้ว่าการสัมผัสของฉันจะเก็บเกี่ยว

และเกราะของฉันทั้งหมดตกลงมา
ในกองที่เท้าของฉัน
และฤดูหนาวของฉันให้ทางให้ความอบอุ่น
ขณะที่ฉันกำลังร้องเพลงให้เขาหลับ

เกราะของฉันทั้งหมดตกลงมา
ในกองที่เท้าของฉัน
และฤดูหนาวของฉันให้ทางให้ความอบอุ่น
ขณะที่ฉันกำลังร้องเพลงให้เขาหลับ

เกราะของฉันทั้งหมดตกลงมา
ในกองที่เท้าของฉัน
และฤดูหนาวของฉันให้ทางให้ความอบอุ่น
ขณะที่ฉันกำลังร้องเพลงให้เขาหลับ

VIEW ORIGINAL LYRICS