เฮ้ พ่อ ฟังฉันหน่อย
พ่อจำได้ไหมครั้งนั้นที่เราไปปั่นจักรยาน
ด้วยจักรยานที่เหนื่อยล้า มือที่สกปรกและว่างเปล่า
เราเหมือนพี่น้องกัน เหมือนล้อสองล้อ
พ่อจำได้ไหมวันอาทิตย์พ่อพาฉันไปสนามกีฬา
ครั้งนั้นที่พ่ออุ้มฉันขึ้นในขณะที่ฝูงชนถูกล้อม
ผู้คนที่วิ่งหนี ดูเหมือนการต่อสู้
ฉันเหมือนหอยนางรมเล็กๆ และพ่อคือเปลือกหอยใหญ่ของฉัน

เฮ้ พ่อ ตอนเย็นในทีวี
เราดูทุกอย่างและไม่มีอะไรกับการเปลี่ยนช่องของพ่อที่เป็นแชมป์
และแม่ที่ถอนหายใจ และเราทะเลาะกัน
เราเหมือนกันมากแต่ก็ไม่เข้าใจกัน
เราสับสนจากชีวิตและงาน
จากชีวิตที่ไม่ได้เลือกแต่ดูเหมือนทองคำ
ขาวดำเหมือนหนังยุค 30
แม้ว่าพ่อจะทำให้ฉันเจ็บปวดมากมาย แต่ไฟของฉันไม่เคยดับ
และฉันอยู่ที่นี่ร้องเพลงด้วยเลือดของพ่อในเส้นเลือด
พ่อทำให้ฉันเจ็บปวดมากมายแต่ฉันก็ยังรักพ่อ

เฮ้ แม่ ดูฉันตอนนี้
ยังเป็นลูกคนเดิมแม้ว่าเราจะไม่ค่อยพูดกัน
เหมือนตอนที่ฉันเป็นเด็กที่แม่ดูเหมือนพี่สาวของฉัน
ฉันเห็นแม่ท่ามกลางคนอื่นและแม่ยังคงสวยที่สุดเสมอ
ฉันจำได้ว่าเราอยู่ด้วยกันเกือบตลอดเวลา
ภารกิจเดียวของแม่คือทำให้ฉันมีความสุข
แม้ว่าในบางครั้งทุกอย่างจะไม่เป็นไปด้วยดี
แม่มองฉันด้วยรอยยิ้มและทนทุกข์อย่างเงียบๆ
และเมื่อฤดูร้อนมาถึงเรามักจะไปทะเล
ด้วยรถที่ไม่มีวิทยุเราคิดเพลงกันเอง
เพลงของ Bennato, Battisti และ De Gregori
เราอยู่บนถนนแต่ดูเหมือนอยู่ท่ามกลางดอกไม้
และตอนเย็นฉันไม่เคยอยากนอน
และแม่แม้จะเหนื่อยก็ยังมาปลอบฉัน
และแม้ตอนนี้ที่เราไม่ค่อยได้อยู่ด้วยกัน
ฉันคิดถึงช่วงเวลาทองนั้นเมื่อฉันต้องการความสุข
เวลาผ่านไปเราโตขึ้นในพริบตา
แต่แม่ยังคงเป็นเสียงที่สำคัญที่สุดของฉัน

กี่ครั้งที่ฉันคิดถึงพ่อแม่ในช่วงเวลาที่สำคัญที่สุด
เมื่อฉันอยู่บนเวทีเผชิญหน้ากับยักษ์ของฉัน
เมื่ออยู่ในรถตอนกลางคืนกับยุโรปที่ต้องค้นหา
แกล้งทำเป็นว่าฉันสบายดีเพื่อไม่ให้พ่อแม่กังวล
กี่ครั้งที่ฉันบอกว่าพอแล้วแต่ใครทำให้ฉันทำ
แต่เมื่อคิดถึงพ่อแม่ฉันไม่เคยยอมแพ้
ชีวิตนี้เต็มไปด้วยความหวังแต่เต็มไปด้วยอารมณ์
ชีวิตนี้ที่ฉันมักเล่าในเพลงของฉัน
บางสิ่งที่เกินกว่าความเป็นจริง
และจะไม่มีวันสิ้นสุด

VIEW ORIGINAL LYRICS