Έπεσε μαύρη καταχνιά και σφύριζε ο αέρας
Κι ο πόνος μόνος έμεινε
Στα στήθια μιας μητέρας
Διψούσες πάνω στον Σταυρό
Μα ξύδι σε ποτίσαν
Και δάκρυα απ᾿τα σύννεφα
Πάνω στην γη κυλήσαν

Οι άγγελοι σε θαύμασαν
Μπροστά σου γονατίσαν
Ω σάρκα απ᾿την σάρκα μου
Τα βλέφαρά μου κλείσαν
Σαν θάλασσας τα κύματα
Εκεί η φωνή σου φτάνει
Κι όλοι μαζί σου έζησαν
Κι ας είχαν πια πεθάνει

Ανάμεσα στον θάνατο
Κρύβεις την ζωή σου
Και είμαι εγώ αθάνατος
Με την ανατολή σου
Στον ουρανό μ᾿ανέβασες
Κάτω στον Ιορδάνη
Κι ο ήλιος σε στεφάνωσε
Μ᾿ολόχρυσο στεφάνι