ทหารมาเคาะประตูของราชินี
เขาพูดว่า "ข้าไม่สู้เพื่อท่านอีกต่อไปแล้ว"
ราชินีรู้ว่าเธอเคยเห็นใบหน้าของเขาที่ไหนสักแห่งมาก่อน
และค่อยๆ เธอให้เขาเข้ามาข้างใน

เขาพูดว่า "ข้าเฝ้าดูพระราชวังของท่านบนเนินเขานี้
และข้าสงสัยว่าใครคือหญิงที่เราทุกคนฆ่าเพื่อเธอ
แต่พรุ่งนี้ข้าจะจากไปและท่านจะทำอะไรก็ได้ตามใจ
แต่ก่อนอื่นข้าขอถามว่าทำไม"

ลงไปในโถงทางเดินแคบยาวเขาถูกนำไป
เข้าไปในห้องของเธอที่มีพรมแดง
และเธอไม่เคยถอดมงกุฎจากหัวของเธอเลย
เธอขอให้เขานั่งลงที่นั่น

เขาพูดว่า "ข้าเห็นท่านแล้ว และท่านยังเด็กมาก
แต่ข้าเห็นการต่อสู้ที่แพ้มากกว่าการต่อสู้ที่ชนะ
และข้ามีสัญชาตญาณนี้ บอกว่าทั้งหมดนี้เพื่อความสนุกของท่าน
และตอนนี้ท่านจะบอกข้าทำไม?"

ราชินีสาว เธอจ้องเขาด้วยสายตาหยิ่งยโส
เธอพูดว่า "ท่านจะไม่เข้าใจ และท่านไม่ต้องพยายาม"
แต่ใบหน้าของเธอเป็นของเด็ก และเขาคิดว่าเธอจะร้องไห้
แต่เธอปิดตัวเองเหมือนพัด

และเธอพูดว่า "ข้ากลืนความลับที่เผาไหม้เข้าไป
มันตัดข้าข้างใน และบ่อยครั้งที่ข้าเลือดออก"
เขาวางมือของเขาบนหัวของเธอ
และเขาก้มเธอลงไปที่พื้น

"บอกข้าว่าท่านหิวแค่ไหน? ท่านต้องรู้สึกอ่อนแอแค่ไหน
ในขณะที่ท่านอยู่ที่นี่คนเดียว และท่านไม่เคยเปิดเผยตัว
แต่ข้าจะไม่เดินทัพอีกในสนามรบของท่าน"
และเขาพาเธอไปที่หน้าต่างเพื่อดู

และดวงอาทิตย์ มันเป็นสีทอง แม้ว่าท้องฟ้าจะเป็นสีเทา
และเธอต้องการมากกว่าที่เธอเคยพูดได้
แต่เธอรู้ว่ามันทำให้เธอกลัว และเธอหันหน้าหนี
และจะไม่มองหน้าของเขาอีก

และเขาพูดว่า "ข้าต้องการมีชีวิตอย่างคนซื่อสัตย์
เพื่อได้รับทุกสิ่งที่ข้าสมควรได้รับและให้ทุกสิ่งที่ข้าให้ได้
และรักหญิงสาวที่ข้าไม่เข้าใจ
ฝ่าบาท วิธีของท่านแปลกมาก"

แต่มงกุฎ มันตกลง และเธอคิดว่าเธอจะแตกสลาย
และเธอยืนอยู่ที่นั่น อับอายกับความเจ็บปวดในใจของเธอ
เธอพาเขาไปที่ประตูและขอให้เขารอ
เธอจะเข้าไปข้างในเพียงครู่เดียว

ในระยะไกลคำสั่งของเธอได้ยิน
และทหารถูกฆ่า ยังคงรอคำของเธอ
และในขณะที่ราชินีดำเนินต่อไปในความโดดเดี่ยวที่เธอชอบ
การต่อสู้ยังคงดำเนินต่อไป

CONSULTER LES PAROLES ORIGINALES