ตกอย่างอิสระผ่านเที่ยงคืนของเรา
บทส่งท้ายของนิทานของเราเอง
ไม่สนใจในนิทราของเรา
ลอยไปอย่างไม่รู้ตัว
ตกอย่างอิสระผ่านความไม่มีขอบเขตนี้
ความบ้าคลั่งนี้
ที่เราสร้างขึ้นเอง

การตกไม่ใช่การบิน
การลอยไม่ใช่ความไม่มีที่สิ้นสุด

มาเถิด จุดจบของเรา ทันที
สรรเสริญความเกียจคร้านของเรา
ยอมรับทันที

สู่การสลายตัวที่เร่งรีบ
อธิษฐานให้เราบรรเทาความพินาศ
เรียกทุกคนให้ลุกขึ้นและจัดระเบียบ

ล่องลอยผ่านความไม่มีขอบเขตนี้
ความบ้าคลั่งนี้ที่เราสร้างขึ้นเอง

ส่งเสียงปลุกที่น่ากลัวของเรา
ปลุกทุกคนจากความเฉยเมยของเรา
มิฉะนั้นเราจะ
หยุดการมีอยู่

ปลุกเราจาก
นิทราที่ไร้เหตุผลของเรา
บรรเทาความพินาศของเรา
เรียกเราทุกคนให้ลุกขึ้นและจัดระเบียบ

ส่งเสียงเตือนที่น่ากลัว
ผ่านร่างกายดั้งเดิมของเรา
ส่งเสียงปลุก
จะมีอยู่หรือไม่
ลุกขึ้น
หยุดบทสุดท้ายที่ยิ่งใหญ่
หยุดการอ่านเพลงหงส์และบทส่งท้ายของเรา
แรงขับเดียวเพื่ออยู่รอด
มันเป็นพื้นฐาน
รวบรวมทุกเส้นใย
ระดมพล
อยู่รอด

ปลุกเราจาก
นิทราที่ไร้เหตุผลของเรา
บรรเทาความพินาศของเรา
เรียกเราทุกคนให้ลุกขึ้นและจัดระเบียบ

VIEW ORIGINAL LYRICS