ฉันพับกระดาษ
เพื่อให้มีความสง่างามเหมือนหงส์
ต้องมีลักษณะอย่างไร
ถึงจะคู่ควรกับเธอ

ความรักของผู้ใหญ่ ฉันมั่นใจ
เหมือนการตกปลาด้วยเบ็ด
นางเงือกจะทำให้ฉันเหนื่อยล้า
เธอฉลาดเหมือนเธอ

เพื่อนที่มีค่าที่สุดของฉัน
ฉันมองหาดวงดาวอื่นในคืน
หากไม่มีเพื่อนที่มีค่าของเธอ
ฉันค้นหา

ฉันต้องการใช้ชีวิตในวัยยี่สิบของฉัน
จนถึงอย่างน้อย 120 ปี
ผมสีน้ำตาล ผมสีเทา ผมสีขาว
รักจนหัวใจฉันพัง
จนรักร่างกายของฉัน
แล้วหลับไปในยามรุ่งอรุณ

ฉันต้องการใช้ชีวิตในวัยยี่สิบของฉัน
จนถึงอย่างน้อย 120 ปี
ผมสีน้ำตาล ผมสีเทา ผมสีขาว
เมื่อความเจ็บปวดถูกบีบออก
หัวใจของฉันจะมีสีอะไร
หัวใจของฉันจะมีสีอะไร

และวินาทีถูกนับเป็นชั่วโมง
ฉันรู้ว่าเราขาดเวลา
อายุเท่าไหร่ถึงจะกลัวน้อยลง?
บอกฉันทีแม่

ฉันควรหัวเราะจนฟันสึก
กรีดร้องจนพับเป็นสี่
เห็นเพื่อนพันคน เห็นคนรักพันคน
หัวใจแตกสลาย ทำให้ฉันป่วย

เพื่อนที่มีค่าที่สุดของฉัน
ฉันมองหาดวงดาวอื่นในคืน
หากไม่มีเพื่อนที่มีค่าของเธอ
ฉันค้นหา

ฉันต้องการใช้ชีวิตในวัยยี่สิบของฉัน
จนถึงอย่างน้อย 120 ปี
ผมสีน้ำตาล ผมสีเทา ผมสีขาว
รักจนหัวใจฉันพัง
จนรักร่างกายของฉัน
แล้วหลับไปในยามรุ่งอรุณ

ฉันต้องการใช้ชีวิตในวัยยี่สิบของฉัน
จนถึงอย่างน้อย 120 ปี
ผมสีน้ำตาล ผมสีเทา ผมสีขาว
เมื่อความเจ็บปวดถูกบีบออก
หัวใจของฉันจะมีสีอะไร
หัวใจของฉันจะมีสีอะไร

ฉันพับกระดาษ
ฉันพับเป็นพัน, โอริกามิ
ยกเว้นว่ากระดาษเป็นเหล็ก
และเธอต้องการให้เราเป็นเพื่อนกัน

ฉันต้องการใช้ชีวิตในวัยยี่สิบของฉัน
จนถึงอย่างน้อย 120 ปี
ผมสีน้ำตาล ผมสีเทา ผมสีขาว
รักจนหัวใจฉันพัง
จนรักร่างกายของฉัน
แล้วหลับไปในยามรุ่งอรุณ

ฉันต้องการใช้ชีวิตในวัยยี่สิบของฉัน
จนถึงอย่างน้อย 120 ปี
ผมสีน้ำตาล ผมสีเทา ผมสีขาว
เมื่อความเจ็บปวดถูกบีบออก
หัวใจของฉันจะมีสีอะไร
หัวใจของฉันจะมีสีอะไร

VIEW ORIGINAL LYRICS