เมนิลมงตอง แต่ใช่ครับคุณผู้หญิง
ที่นั่นแหละที่ผมทิ้งหัวใจไว้
ที่นั่นแหละที่ผมมาพบจิตวิญญาณของผม
ไฟทั้งหมดของผม
ความสุขทั้งหมดของผม

เมื่อผมเห็นโบสถ์เล็กๆ ของผมอีกครั้ง
ที่ซึ่งการแต่งงานเกิดขึ้นอย่างร่าเริง
เมื่อผมเห็นบ้านเก่าสีเทาของผมอีกครั้ง
ที่ซึ่งแม้แต่ลมพัด
ก็พูดถึงอดีต

พวกมันเล่าให้ผมฟัง
เหมือนเมื่อก่อน
เรื่องเล่าน่ารักๆ
วันที่สวยงามที่ผ่านไป ผมเห็นพวกคุณอีกครั้ง

การนัดพบ
ดนตรี
ดวงตาฝันหวาน ทั้งหมดเป็นนิยาย
นิยายรักที่มีความเป็นกวีและน่าสงสาร
เมนิลมงตอง!

เมื่อเที่ยงวันดังขึ้น
ชีวิตตื่นขึ้นมาอีกครั้ง
ทุกอย่างก้องกังวาน
ด้วยเสียงสะท้อนนับพัน
สาวน้อยทำอาหารกลางวันที่บิสโทร
คนช่างพูด
อ่านหนังสือพิมพ์ของเธอ

นี่คือรั้วสีเขียว
นี่คือประตูที่เปิด
ที่ส่งเสียงดังเล็กน้อยเพื่อพูดว่า "สวัสดี สวัสดี
แล้วคุณกลับมาแล้วหรือ?"

เมนิลมงตอง แต่ใช่ครับคุณผู้หญิง
ที่นั่นแหละที่ผมทิ้งหัวใจไว้
ที่นั่นแหละที่ผมมาพบจิตวิญญาณของผม
ไฟทั้งหมดของผม
ความสุขทั้งหมดของผม

เมื่อผมเห็นสถานีรถไฟเล็กๆ ของผมอีกครั้ง
ที่ซึ่งรถไฟทุกขบวนผ่านไปอย่างร่าเริง
ผมยังคงได้ยินในเสียงดัง
คำพูดแปลกๆ
คำอำลา

ผมไม่ใช่กวี
แต่ผมรู้สึกซาบซึ้ง
และในหัวของผม
มีความทรงจำที่ไม่เคยหายไป
คืนหนึ่งในฤดูหนาว
ดนตรี
ดวงตาที่อ่อนโยนของคุณแม่
นิยายรักที่มีความเป็นกวี
และน่าสงสาร
เมนิลมงตอง!

VIEW ORIGINAL LYRICS