เขามองดูเธอ
แล้วเขายิ้มให้ฉัน
ตั้งแต่เวลานานมา
เขาไม่ได้พูดอะไรเลย

เกือบจะเป็นศตวรรษ
ที่แยกคุณออกจากกัน
ตามแก้มของเขา
น้ำตาหยดหนึ่งไหลลงมา

เขาอุ้มเธอไว้ในอ้อมแขน
ด้วยเสียงหัวเราะ
เธอ, ทารก, จับนิ้วของเขา
เหมือนจะไม่ให้เขาไป

แล้วเขาก็พูดกับเธอ
เกี่ยวกับชีวิตที่ผ่านมา
เขาเล่าให้ฟัง
เกี่ยวกับชีวิตของเธอที่เพิ่งเริ่มต้น

ความโกรธทั้งหมดของเธอ
ความทุกข์, ความสุขของเธอ
สงครามที่สวยงามที่สุดของเธอ
สงครามที่เราไม่ชนะ

แล้วดวงตาของเขาก็จ้องมอง
อย่างอ่อนโยนต่อทุกคน
และแต่ละคนในพวกเราก็อ่าน
คำไม่กี่คำสำหรับวันพรุ่งนี้

มีชีวิตเพื่อที่จะได้มีชีวิตอีกครั้ง
นั่นคือหน้าที่เดียวของเธอ
หน้าที่ที่จะพูดเพื่อคงความอิสระ
หน้าที่ของความทรงจำของเธอ

ดวงตาของเขาร้องเพลงขอบคุณ, ขอบคุณ
ฉันไม่กลัวที่จะจากไปอีกแล้ว

แล้วก็มาเซลีน
คนที่เขารักมาก
เธอรักแต่เขา
ตั้งแต่หกสิบสองปีที่ผ่านมา

เขามองดูเธอ
ไม่ต้องการคำพูด
ดวงตาของเขาบอกเธอ
อย่าช้าเกินไป

VIEW ORIGINAL LYRICS