ฉันต้องเงียบไปนาน, นานมาก
เดินเตร็ดเตร่ไปข้างหน้า ข้างหลัง
เพื่อให้รู้สึกหนาวสั่น เพื่อรู้สึก
เพื่อมีบางสิ่งที่จะพูด
เพื่อนของฉัน ฉันไม่มีอะไรจะให้เธอ นอกจากความเงียบที่ทำให้เธอหนีไป
หรือคำพูดที่หนักอึ้งที่ไม่รู้จะไปเกาะที่ไหน

ยิ่งเธอถาม ยิ่งเธอยืนกราน
ยิ่งฉันซ่อนตัว ยิ่งฉันต่อต้าน
และฉันสามารถอ่านในดวงตาของเธอ
ว่าเธอจำได้ว่าทำไมเราถึงเจอกันน้อย
เธอลืมไปแล้ว มันกลับมาอีกครั้ง
ฉันเป็นคนแก่ ฉันเป็นเด็ก
ฉันดื่มน้ำ ฉันไม่มีข่าวใหญ่
และเมื่อเราเข้าใกล้กันเกินไป ฉันก็หยุด

เธอบอกฉันว่าทุกอย่างเต้นได้ แม้แต่ความอาย
แม้แต่ความเกลียดชัง แม้แต่การหลงทาง
ว่าทุกคนเต้นรำกับความเหงา
สถานการณ์ปิดล้อม สถานการณ์ฉุกเฉิน

ฉันต้องรักนาน, นานมาก
รักที่ตายและฝังไปแล้ว
เห็นเรายังอยู่ทุกที่ตลอดเวลา
และสร้างนัดพบขึ้นมาเอง
ฉันต้องไม่เข้าใจนาน
ทำไมไม่มีใครรู้จักยอมแพ้
และกอดอีกคนไว้ในอ้อมแขน
เพื่อฟังสิ่งที่ไม่ออกมา

และทำลายกระจก ทำลายความทรงจำของฉัน
ฉันรู้ มันไม่ดูเหมือนอย่างนั้น
ฉันต้องหัวเราะ หัวเราะกับตัวเอง
ฉันต้องการจดหมายที่ไม่ระบุชื่อที่กล่าวหาฉันในทุกอาชญากรรม
และในเช้าของชีวิตฉัน ฉันได้สร้างศัตรูมากมาย

เธอบอกฉันว่าทุกอย่างเต้นได้ แม้แต่ความอาย
แม้แต่ความเกลียดชัง แม้แต่การหลงทาง
ว่าทุกคนเต้นรำกับความเหงา
สถานการณ์ปิดล้อม สถานการณ์ฉุกเฉิน

เธอบอกฉันว่าทุกอย่างเต้นได้ แม้แต่ความอาย
แม้แต่ความเกลียดชัง แม้แต่การหลงทาง
ว่าทุกคนเต้นรำกับความเหงา
สถานการณ์ปิดล้อม สถานการณ์ฉุกเฉิน

ฉันต้องการการต่อสู้นาน, นานมาก
การเดินเล่นและการทะเลาะ
ฉันต้องสำรวจยุคของฉัน
และทุกสิ่งที่มันก่อให้เกิด
มองดูคนร่วมสมัยของฉัน
ที่ทำให้ความเศร้าของพวกเขาสวยงาม
มองดูความลึกลับและความกล้าหาญ
ของการเต้นรำภายใต้ทุนนิยม

เธอบอกฉันว่าทุกอย่างเต้นได้ แม้แต่ความอาย
ที่เพิ่มขึ้น, เพิ่มขึ้น, แม้แต่การขาดหาย
ว่าทุกอย่างเต้นได้
ว่าทุกอย่างเต้นได้

เธอบอกฉันว่าทุกอย่างเต้นได้ แม้แต่ความอาย
แม้แต่ความเกลียดชัง แม้แต่การหลงทาง
ว่าทุกคนเต้นรำกับความเหงา
สถานการณ์ปิดล้อม สถานการณ์ฉุกเฉิน

เธอบอกฉันว่าทุกอย่างเต้นได้ แม้แต่ความอาย
แม้แต่ความเกลียดชัง แม้แต่การหลงทาง
ว่าทุกคนเต้นรำกับความเหงา
สถานการณ์ปิดล้อม สถานการณ์ฉุกเฉิน

VIEW ORIGINAL LYRICS