ถึงพวกเราที่อยู่ในความสับสนแต่
ในความไม่ยอมแพ้
ถึงพวกเราที่ต้องกัดฟันและ
ถึงพวกเราในสถานการณ์ฉุกเฉิน
ถึงพวกเราที่ไม่ตามแฟชั่น
ถึงพวกเราในฉาก
ถึงพวกเราที่ไม่รู้
วิธีควบคุมร่างกายของเรา
ถึงพวกเราในจักรวาล
ถึงพวกเราในความไม่มีที่สิ้นสุด
ถึงพวกเราในความขาดแคลน
อากาศที่ประหลาดใจที่ยังมีชีวิตอยู่
ถึงพวกเราในงานเขียนและ
ถึงพวกเราโดยไม่มีคำพูด
ถึงพวกเราในรอยขีดฆ่าและ
ในกระเป๋าเป้
ที่ฝันถึงป่า
ที่ฝันถึงแม่น้ำ
ถึงพวกเราในรถไฟใต้ดิน
ที่ค้นหาแสงสว่าง
ถึงพวกเราที่ไล่ตาม
ผู้แพ้ที่งดงาม
ถึงพวกเราในภาพลวงตา
ของเส้นทางที่เป็นคำทำนาย

ถึงพวกเราที่ล้นออกมา
ในเสียงหัวเราะและน้ำตา
ที่ไม่ทำใจ
กับวันที่มีเปลวไฟของเรา
เมื่อเรามีอายุ 10 ปีด้วยก้าวยาวๆ
ปั่นจักรยานปั่นจักรยานไปตลอดกาล

เราจะเดินอีกพันดวงจันทร์
อีกพันวันก่อนพรุ่งนี้
ก่อนที่พรุ่งนี้จะเอาไปจากเรา
เศษเสี้ยวของความหวังที่เราถือไว้
เราจะข้ามอีกพันเนินทราย
ด้วยข้อบกพร่องของเรา ความผิดพลาดของเรา
ด้วยพื้นรองเท้าหมอกของเรา ไม่ว่าเราจะเป็นใคร

ถึงพวกเราที่ไม่เล่น
เป็นคนจนหรือคนบ้า
เพราะเราเห็น
คนอื่นจมต่อหน้าเรา
เราสามารถมีหลังคา
และเชือกที่คอ

เราสามารถมีสิทธิ์
และเดินด้วยเข่า
ถึงพวกเราที่พูดคุยกับตัวเอง
มากมายในกระจก
ถึงพวกเราที่เห็นสองเท่า
ที่เห็นขาวและดำ
ถึงพวกเราที่สุภาพเกินไป
ที่ไม่คิดน้อยไปกว่านั้น
ที่ยื่นมืออีกข้าง
แต่ที่กำหมัด
ถึงพวกเราที่ถูกมองว่า
เป็นคนไม่เป็นมิตร
และโดยเฉพาะอย่างยิ่งเป็นคนโง่
ที่ค้นหาความแท้จริง
ถึงพวกเราในเพลง
เมื่อ 40 ปีที่แล้ว
แต่ถึงพวกเราที่เฝ้าดู
ข้างหน้า ข้างหน้า ข้างหน้า
ถึงพวกเราในม้วนฟิล์ม
ในความซุ่มซ่ามใหญ่โต
ในโปสการ์ด
และในกองไฟแห่งความสุข
ถึงพวกเราที่จะไม่ขาย
ความจริงของเรา
ถึงพวกเราที่จะระเบิด
และมันจะไม่ช้าเกินไป

เราจะเดินอีกพันดวงจันทร์
อีกพันวันก่อนพรุ่งนี้
ก่อนที่พรุ่งนี้จะเอาไปจากเรา
เศษเสี้ยวของความหวังที่เราถือไว้
เราจะข้ามอีกพันเนินทราย
ด้วยข้อบกพร่องของเรา ความผิดพลาดของเรา
ด้วยพื้นรองเท้าหมอกของเรา ไม่ว่าเราจะเป็นใคร

ถึงพวกเราที่หนี
ที่ที่มันพูด
อย่างไร้ประโยชน์เกี่ยวกับโทรทัศน์หรือร้านค้า
ถึงพวกเราที่อยู่ที่นั่น
ที่ล้มลงเหมือนทุกคน
ในแถบ ในเครือข่าย
ในความว่างเปล่าและความเต็มเปี่ยม
แต่ที่เตรียมตัว
เมื่อมันจะจบ
เมื่อเราต้องพูดคุยและกลับมาเป็นเพื่อนกัน
เมื่อเราสามารถพูดทุกอย่างและ
สิ่งที่ตรงกันข้ามโดยไม่ต้อง
ผ่านเมนบอร์ด
เมื่อเราไม่สามารถรู้ได้ว่าใครจะไปที่ไหน

รู้ว่าใครมีค่าเท่าไหร่
และใครไม่สนใจเรา
ถึงพวกเราไม่มีธง
ถึงพวกเราไม่มีป้าย
ถึงพวกเราไม่มีทองคำแท่ง
ถึงพวกเราไม่มีประกาย
ถึงพวกเราในแก้วน้ำของเรา
หรือในกาแฟดำ
ที่ไม่แต่งหน้าคืนของเรา
ด้วยความผิดหวัง
ที่ไม่ชนแก้ว
ในสถานที่ที่ทันสมัย
ที่เป่าลมในลมความเปราะบางของเรา

เราจะเดินอีกพันดวงจันทร์
อีกพันวันก่อนพรุ่งนี้
ก่อนที่พรุ่งนี้จะเอาไปจากเรา
เศษเสี้ยวของความหวังที่เราถือไว้
เราจะข้ามอีกพันเนินทราย
ด้วยข้อบกพร่องของเรา ความผิดพลาดของเรา
ด้วยพื้นรองเท้าหมอกของเรา

เราจะเดินอีกพันดวงจันทร์
อีกพันวันก่อนพรุ่งนี้
ก่อนที่พรุ่งนี้จะเอาไปจากเรา
เศษเสี้ยวของความหวังที่เราถือไว้
เราจะข้ามอีกพันเนินทราย
ด้วยข้อบกพร่องของเรา ความผิดพลาดของเรา
ด้วยพื้นรองเท้าหมอกของเรา ไม่ว่าเราจะเป็นใคร

ถึงพวกคุณที่อยู่อีกฝั่งของกำแพงหรือทะเล
ในเมืองที่ถูกล้อม
เลือดและฝุ่น
ถึงพวกคุณที่ไม่มีคำพูด
ถึงพวกคุณที่ท้องว่าง
ในความอับอาย
ถึงพวกคุณที่มีหัวใจแข็งแกร่ง
ถึงพวกคุณที่อยู่หลังกรง
ภายใต้การทิ้งระเบิด
ถึงพวกคุณที่จมน้ำ
ถึงพวกคุณที่เป็นผู้คัดค้าน
ถึงพวกคุณในความอยุติธรรม
ถึงพวกคุณที่ถูกขัง
ถึงลูกสาวของคุณ ลูกชายของคุณ
ถึงพวกคุณ, ถึงพวกคุณ, ถึงพวกคุณ
ถึงพวกคุณ

VIEW ORIGINAL LYRICS