นี่คือครั้งสุดท้าย
ที่ฉันจะใช้จ่ายเพื่อเธอ
หนึ่งร้อยยี่สิบเซนต์
ฉันควรจะเพิ่ม
ราคากระดาษ
และนิโคติน

หมึกพิมพ์หนึ่งตลับ
เพื่อให้สงบประสาท
ก่อนที่จะเขียนถึงเธอ
หมึกที่ถูกใช้ไป
หนึ่งในปากกาหมึกซึม
เพื่อให้มันเหงื่อออก

เหงื่อออกอย่างลึกซึ้ง
ในหัวใจของฉันมีเครื่องมือสำรวจ
เพื่อให้มันกระจาย
ความรู้สึกที่ไม่ชัดเจน
ที่ถูกหมุนเวียนด้วยแหวน
จากนิ้วที่กล่าวหาเธอ
แหวนหมั้น
วางบนรางรถไฟ
ถูกตัดขาดเป็นสองท่อน

โดยล้อของ
รถเข็น
ที่เราผลักไปหากัน
เต็มไปด้วยสิ่งของ
รถเข็น
ที่ทำให้เราห่างไกลจากกัน
ความผิดพลาดของโชคชะตาที่เลือก
รถเข็น
รถเข็นที่เราผลัก
เต็มไปด้วยสิ่งของ
รถเข็น
นั่นคือผู้ควบคุมที่ไอ
ความผิดพลาดของโชคชะตาที่เลือก

ตราไปรษณียากร
ลิ้นของฉันยังคงติดอยู่
ติดอยู่บนนั้น
ในน้ำที่แยกออก
ชิ้นส่วนที่ปกปิด
จูบที่สูญหาย

กระดาษที่ไหม้
การกระทำที่ไร้สาระ
ฉันได้ทำให้หก
บนหมึกสีน้ำเงิน
ของทะเลทางใต้
ที่เขี่ยบุหรี่

ไม่มีการติดตามที่เป็นไปได้
สำหรับจดหมายที่เป็นไปไม่ได้นี้
ความสับสน
ความรู้สึกที่ไม่ชัดเจน
ที่ถูกหมุนเวียนด้วยแหวน
จากนิ้วที่กล่าวหาเธอ
แหวนหมั้น
วางบนรางรถไฟ
ถูกตัดขาดเป็นสองท่อน

โดยล้อของ
รถเข็น
ที่เราผลักไปหากัน
เต็มไปด้วยสิ่งของ
รถเข็น
ที่ทำให้เราห่างไกลจากกัน
ความผิดพลาดของโชคชะตาที่เลือก
รถเข็น
รถเข็นที่เราผลัก
เต็มไปด้วยสิ่งของ
รถเข็น
นั่นคือผู้ควบคุมที่ไอ
ความผิดพลาดของโชคชะตาที่เลือก

โดยล้อของ
รถเข็น
รถเข็นที่เราผลัก
ไปหากัน
รถเข็น
นั่นคือผู้ควบคุมที่ไอ
และทำให้เราห่างไกลจากกัน
รถเข็น

VIEW ORIGINAL LYRICS