શોભાસાગર શ્યામ તમારી મૂરતિ પ્યારી રે
મૂરતિ પ્યારી રે નાંખું મારા પ્રાણ વારી રે
સુંદરતા જોઈ મુખની શશી સુર લજાઈ રે
મુખ દેખાડી નવ શક્યા વસ્યા ગગન જાઈ રે
માન હર્યું મણિધરનું શિખા કેશ કાળે રે
અવની ઉપર રહી ન શક્યા ગયા પાતાળે રે
ચંચળ લોચન જોઈને લજ્જા પામ્યાં તીન રે
ખંજન કુરંગ વને વસ્યાં જળે બૂડયાં મીન રે
ચાલ ચતુરાઈ જોઈને ગજ કરે ધિક્કાર રે
પ્રેમાનંદ કહે શિર નાખે ધૂળ વારંવાર રે