Ένα πιάτο άδειο στο τραπέζι
Μια καρέκλα πάντα αδειανή
Σε προσμένουν πότε θα γυρίσεισ
Απ' τα ξένα δόλιο μασ παιδί

Δηλητήριο στο στόμα
Είναι η κάθε μασ μπουκιά
Μέχρι που να ‘ρθεισ παιδί μασ
Απ' τη μαύρη ξενιτιά

Η μανούλα πάντοτε κλαμένη
Ο πατέρασ όλο σκεφτικόσ
Και τ' αδέρφια σου και η καλή σου
Σκέπτονται εσένα συνεχώσ

Πότε θα ‘ρθεισ πότε θα ‘ρθεισ
Απ' τη μαύρη ξενιτιά
Να χαρεί το σπιτικό μασ
Και η μαύρη μασ καρδιά