Τα πρώτα θύματα καλέ μου που 'χα δει
Δεν ήταν θύματα που λένε του πολέμου
Ήταν τα ίδια μου τα αισθήματα γιατί
Τον κόσμο ρούφηξα φωτιά στο ναργιλέ μου

Και φυσαλίδα τη φυσαλίδα
Πωσ δεν ξημέρωνε πρωί εγώ το είδα
Λεσ κι ήταν ζάχαρη η φυγή
Καρδιά που θέλησεσ
Κι ύστερα ήρθαν οι μέλισσεσ

Πωσ δεν αισθάνομαι ποτέ κι είμαι σκληρή
Και πωσ για λόγια απ' τα πικρά πετάω το γάντι
Μπορεί και να ‘ναι αλήθεια αυτό παρηγορεί
Που θεσ να κόβεισ το γυαλί μ' ένα διαμάντι

Και φυσαλίδα τη φυσαλίδα
Πωσ δεν ξημέρωνε πρωί εγώ το είδα
Λεσ κι ήταν ζάχαρη η φυγή
Καρδιά που θέλησεσ
Κι ύστερα ήρθαν οι μέλισσεσ